Hasiera »
Rayco Sanchezen bloga - Opio errebeldea
Ray Apache
Bilbotarra, Norte Apache Rap taldeko kidea, Euskaldun barria, gizarte hezitzailea, umore xelebrearen zale amorratua, filosofo izorratzailea... Opio Errebelde Blog honetan, futbola gizarte aldaketarako erreminta bezala, erabiltzen dituzten eredu ezberdinen inguruan, egingo dugu berba: hango eta hemengo bitxikeriak, atzo eta gaurko anekdotak, futbolari zirikatzaileak…zuen iradokizunak eta iritziak jakin nahi ditut. Welcome to Tijuana!!
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Rayco Sanchez(e)k Zergatik ez? bidalketan
- 27zapata(e)k Zergatik ez? bidalketan
Artxiboak
- 2018(e)ko maiatza
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
Bizi poza
2016-12-14 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Brasil izan daiteke munduko lekurik beroena, non dantza, kapoeira eta eguzkia elkarrekin jolastera ohituta daude. Fabela, plaza, hondartza edota makro hirien zirrikituetan ondo pasatzeko grina sorleku bihurtu daiteke edozein momentutan. Futbolean ere nabari izan da sarritan, bizitzaz inhhauteri bat egiteko gogo horiek, ez da kasualitatea Ronaldinhoren irrifarrea, Denilsonen bizikletak, Romarioren driblina, Juninhoren magia. Partiduetara ondo pasatzera joaten zirela zirudien, irabasteko presio alde batera utziz.
Azkenengo urteetan, energia positibo horren ordezkari nagusietako bat, Associação Chapecoense de Futebol izan da. 1973an jaiotako talde gazteak, maldan gora dantzatzen ikasi izan du betidanik, ez bait dute bide erreza aurkitu. Horren adibide nagusi 2003. urtean pairatutako krisia izan zen, zorrak eta egoerari irtenbide bat bilatzeko beharrak itota, Klubeko izena aldatu behar izan zuten urtebetez, 2004.gaurko Chapecoense bueltatu zen arte.
Zenbait denboraldi geroago, 2009an “Chape” desagertzeko zorian zegoelarik , imaginazio eta barne kudeaketa eredugarri baten ostean, ekonomia sendotu eta Brasileirao de la serie Dtik Cra igo zen (mirariaren hasiera).
Haskunde horren bidetik,2012an Serie Bra igo, eta hurrengo urtean seria A mailara jokatzeko eskubidea ere lortu zuten. Hau bai Tourmaleta!
Aurten Copa Sudamericanako finala Atletico Nacionalen kontra jokatzeko eskubidea lortu zuten. 5 urtetan, 4° mailatik kontinenteko hoberenak izatera! Miraria? Ez dut uste, resilientzia, lana, pasioa eta elkarkidetzaren emaitzarik garbiena da.
Baina poztasun hori, minak eztali zuen pasa den azaroaren 29an, Chapecó hiriko taldea Kolonbiara zeraman hegazkina erori zenean.
Ez dira gutxi izan futbolaren mundutik jaso dituzten doluminak eta omenaldiak, izan ere, River Plate orlegiz jokatu zuen atzo, San Lorenzo talde Brasildarraren kamisetarekin irten zen berdegunera, talde askok Chapecoren harmarria altzoan eraman dute, bideoak, minutuetako isilune amaituezinak… FORZA CHAPE!
Gure omenaldi txikitxoa egiteko, Asier Ormazabal futbolari Santutxuarra gonbidatu dugu gurera, Filipe Machado Chapecoenseko erdilaria ezagutu baitzuen Pontevedran elkarrekin jokatu zutenean:
Esperantza, poztasuna eta borrokak markatu izan du talde berdearen bizitza, beraz, ziur nago Klubak aurrera egingo duela, eta Samba doinuak, tamborraren botereakin batera laster bueltatuko direla Arena Condá Estadiumera. Chapecoenseren mitoa gero eta handiagoa egiten ari da, nahiz eta une gogorrak izan, aro berriaren lehengo harriak jarritak daude jada, omendu ditzagun Filipe ta lagunen eredua jarraituz, bizi gaitezen bere lau zutabekin: indarra, kemena, ausardia eta bizi poza.
Zugatik abestuko dugu Aitor
2016-12-08 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Gaur dela 18 urte, ordura arte Euskal Futbolean bizi izan genuen zauririk handiena ireki ziguten. Garai horretan sentitu nuen mina, eta soilik amorruak ematen dituen botaka egiteko gogoak nabari ditzazket gaur.
1998ko abenduaren 9an, Aitor Zabaleta Erreal zaleari bizitza lapurtu zioten.
Egun horretan, berdin ziren koloreak, kamisetak, zelai orlegiak edota txuri urdin maiteak, berdin ziren abestiak. Berdin ziren finalak, berdin ziren irabazitako tituloen metal puskak. Abestu eta dantzatzeari utzi genion.
Gero etorri zen Iñigo…ta Berriren “Berriz min hau, luze dirau-en” oihartzunak jarraitzen du gure erraietan. Faxismoak eraman izan ditu gure taldeetako izarrik distiratsuenak, joku eta jaiari sentsua ematen diotenak, bi bihotz, bi senide, bi lagun, bi kide.
Ahantzi ditzagun gure arteko zorrak, berriztu ditzagun gure taldeen irmoak, margotu dezagun gure kamiseta kolore bakarrez. Gorka Suaia eta Kimok egindako “Errealitate vs Fikzioa” abestian bezala, denok maitatu eta denok sufritzen baitugu : “Futbolaren pasioa, Cabacas auziaren frustrazioa, Aitor Zabaleta dugu gogoan”.
Zugatik dantzatuko dugu Iñigo, zugatik abestuko dugu Aitor.
LIBURUAREN AURKEZPENA
2016-11-20 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Asun desesperatuta zegoen, aditzak, perpausak, Hika… Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzako azkenengo pausuetan nengoen, eta “Euskaltellanoa” zen nire bigarren hizkuntza. Baina nola gaindituko duzu Rayco? Maitasunezko istoriorik politenak, oztopo handienak gainditzean oinarritzen dira, eta nirea Europa aldeko hizkuntza zaharrenarekin, hasi besterik ez du egin.
Hiru diska, demo, zuzeneko eta maketen ostean, liburu batekin ausartu naiz. OPIO ERREBELDEA “Futbola, iraultza, eta gizarte aldaketa”. Zihur aski, Ana Rosak bezala, norbait idatzi didalakoan egongo zarete, horregatik, zenbait huts egite jarri ditut istorioen lerroetan : ).
Liburua 40 istorio labur bilduko ditu: jokalari, talde, gizarte mugimendu, zalego… horietatik 10, argentinan bizitako esperientzietan oinarritzen dira. Horretarako, Beñat Zarrabeitia (prologo ikaragarria) eta Dacil Sánchezen (maketazio zoragarria) ezinbesteko kolaborazioa izan dut.
AURKEZPENA datorren azaroaren 26an, arratsaldeko 19:00etan, BIBA Kultur Aretoan egingo dugu, Beñat , Dacil eta ni neu. Bertan, lehehengo aleak eskuratzeko aukera ezin hobea izango duzue, pintxo, edari eta zuzeneko musikaz gozatzen duzuen bitartean.
Hitz hauek irakurtzen duzuen guztiak gonbidatutak zaudete. Harremanetan jartzeko opio.errebeldea@gmail.com en bitartez egin dezakezue.
ESKERRIK ASKO Argia Aldizkariko lagunei, frikada hauek argitaratzeko aukera luzatzeagatik.
IZAN ERREBELDE!!
BIBA Kultur Aretoa
Erronda Kalea 2
19:00
Aukera “Erreala”
2016-11-09 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Bilbon ohitu ginen etxerik gabeko pertsonak San Mames futbol zelaiaren “zurrikituetan” lo egiten ikustera. 2013tik aurrera, Makro Estruktura berriarekin batera, “glamourra” heldu, eta paisaia zikintzen zuten kartoizko etxolak desagertarazi zituzten.
Ereduaren kontrako aldean, Rubenen kasua aurkitu dugu. 35 urteko Gasteiztarra, denbora luzez bere adreiluzko hormak, Anoeta futbol zelaiaren 20.ateagatik aldatzera behartua ikusi zuen baitzuen bere burua. Azkenengo zazpi hilabeteak, Mundo izeneko txakurrarekin eman ditu, zaborretatik salbatu zuen animalia, eta geroztik bere maitasun leialak lagundu izan du, egun eta gau hotzetan.
Animalietaz aparte, Amara Berriko auzokideak ere babestu dute Ruben. Izan ere, kafea, arropa, bokatak eta Konpainia eskeini diote, hori eta Mundorentzako janari eta txertoak.” Txapó” Donostiako bihotz oneko lagunentzat.
Gaztearen egoera, gero eta entzunagoa egiten ari zen hirian eta medioetan, ta nola ez, uhinak Anoetako jabegoengana ere heldu ziren. Egun batean, Rubenen sorpresarako, “Txuri Urdinen” zenbait zuzendari, 20.ate horretatik irten ziren eta gaztearen egoeraz mintzatu ziren. Elkarrizketa hasi eta minutu batzuetara, bere bizi egoera aldatzera gonbidatu zuten, futbol zelaiean lorezain giza lan egiteko eskaintza luzatuz. Hasieran, 2 hilabetetako froga gaindituz gero, kontrato finko bat sinatzeko aukerarekin. Bai, gauza hauek ez dira egunero gertatzen.
Aukerak batzutan ez dira agertzen, beste zenbaitetan ihes egiten dute, eta gizarte honen bilakaera ikusita, edonor, edozein momentuan galdu dezake bere eskubideen bermatzeak. Hortaz, txalotu behar dugu Errealekoak Rubeni luzatu dioten “chancea”gatik, benetako oxigenozko baloia, bizitzari aurre egiteko aukera Erreala.
Bostok bat!
2016-08-18 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Euskal Derbietan prezio herrikoiak, agiria.
Aurten bost Euskal talde izango dira Espainiako Ligan lehenengo aldiz. Datu horrek suposatzen du %25 gureak izango direla, gure hizkuntza ta koloreak defendatuko dituztenak. Sekulako errekorra!!
Tamalez, errekor hori ez da bakarra, eta txarrerako mugak hausten ari gara. Azkenengo Euskal Derbietan sarreren prezioek gora eta gora egin baitute, Athletic vs Reala Championseko finala bailitzan.
Egoera jasangaitz horren aurrean euskal futbolaren hainbat erakundek, prezio herrikoien aldeko manifestua sinatu dute. Dendoraldi honetan, gure partidak gure festak izan behar direlako, euskal zaleak munduko onenak garelako, egin dezagun bidea guztiok batera, bostok bat!.
Hil da futbola
2016-08-11 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Hori bai asmakuntza ona
une latzak ahaztu arazten dizkidana.
Betikotasunaren bila luze hori
botoia off-en jarri ta amaitua dago.
Hezitu egin gaituzte begi honen pean
ona eta txarraren patroia inposatuz,
baina botoia off-en jarri bezain pronto,
ez onik ez txarrik…hil da jainkoa!!
Honela dio Pi L T taldearen abesti famatuak, gizarteari eginiko kritika zorrotza, eta jainkotzat hartu genuen futbolari aplikatu ahal dioguna. Kantu honen garaian, Alfonsoren lehengo bota zuriak ikusten hasi ziren, kirolaren erromantizismoa betirako aldatuko zituen lehenengo pausuak ematen hasi ziren. 90. hamarkadan, gaur ezagutzen dugun kirolaren oinarri berri ta kutsatuak, diruaren diktadurapean ezartzen hasi zirenean.
Indar horren 120 miloi alek, eramaten dute Paul Pogba futbolaria, Torinotik Manchesterrerako bidea hartzera. Historian ez da ezagutzen, horrenbeste diru mugiarazi duen fitxaketarik, baina hori ez da berria industrailizazioaren hiriburua izan zen tokian. Azkenengo lau urteetan, 733 miloi euro gastatu dituzte, United eta City taldeek. Bideojokuetan baino errezago lortzen dute, munduko jokalaririk onenen kolorea aldatzeak, kapitalismoak kamaleoiaren ahalmena bultzatu dezakelaren eredu. Baina…Zertarako 120.000.000 €?????
120 miloi, Brasilen “ospatu” diren Munduko Kopa eta Joku Olinpikoetan desagertarazi zituzten fabelako biztanleak, lapurretan ez ibiliarazteko.
120 miloirekin Assue ekottok, 4000000 bota erosteko. Kamerundarrak interneteko beherapenetan lortutako, 30€ balio duten botak darama.
120 miloi tona janari, begirune, liburu, besarkada… Guinea Ekuatorialen bizi diren Pogbaren familia ta auzokideak aurrera egiteko.
120 miloi adreilu Nepaleko umeek eskola bat izan dezaten.
120 miloi ukabilkada, Gazako horma botatzeko, munduaren begiak ireki eta Mass Medien ahoa izteko.
120 miloi gezur, egi bakarraren gozea asetzeko. Orwellen eleberria bailitzan, Anai Nagusiaren eskuetan lagatu dugu, hainbeste maite genuen hori, ortzadarraren argi ezberdinak monokromatikoa bilakatu dituzte.
120 miloi lotsa eta malko, Bukaneroak iragarri zuten bezala, hil da futbola.
Gabarra bat baino askoz gehiago
2016-06-18 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Futbol moderno madarikatuaren baitan, zorionez badira mantentzen diren zenbait ohitura, lorpenen ospakizunetan oinarritzen direnak: marmolezko estatuen gainean klubaren koloreak jarriz, iturri famatuan sartuz, hiria zeharkatuz autobus baten gainean, politikari zitalekin argazkiak ateraz, edota txalupa zahar baten gainean marrazo itxura duten mubleen artean, hiria zeharkatuz. Azken honi, “La Gabarra” ren izenarekin ezagutzen dugu, edo duzue, oraindik askok ez baitugu halakorik ikusteko aukerarik izan.
Aurten Athleticek liga irabazi du, Bartzelona ahalguztidunarekin puntu bateko aldea mantenduz konpetizio erdian zehar. Bidea ez da erreza izan, tamalez lesioak ere parte hartu izan dute kirol lorpen ikaragarri honetan. 30 partida jokatu dituzte, ta soilik bitan puntuatu gabe bueltatu dira etxera. Urrezko dominaz aparte, datorren urtean Champions Leaguen jokatzeko premiarekin egin dira. Imaginatu dezakezue Neymar, Messi, Ronaldo edo hoietako norbait, beharrean entrenamenduatik irten eta gero? Seguru ez luketela horrelako emaitza onik aterako. Halako errealitatearekin tiraka dabiltza Maite Orozen magia, Lizasoren garra, Tirapuren segurtasuna,Ireneren balentria, Erikaren lidergoa… megaizar langileak zelai barruan eta zelaitik kanpo.
Esan bezala, emakumezkoen futbolaren egungo egoerak, askoz merezimendu gehiago gehitzen dio Athleticeko jokalariak lortu dutenari. Irene Paredes eta Erika Vazquezek pasaden urtean Kanadan ospatu zen mundialean parte hartu zuten, eta esperientzia zoragarria izan zela sarritan aipatu dute. Hala eta guztiz ere, zekulako aldea dagoela beste hainbat selekzioen maila ikusita. Estatu Batuetan Baseball edo NBAko beste kirolari profesional bezala hartzen dituzte emakume futbolariak, eta hori kontutan izanda, soldatak eta entrenamenduak horretara egokitzen dira. Suedian adibidez, jokalarien baldintzak oso ezberdinak dira, entrenatzaile, formatzaile eta hainbat medio espezializatu daude, txikitatik baloia jipoitzen hasten direnekin. Emaitzak objetiboak dira, horregatik gurean baldintzak hobetuz, emaitzak ere hobera egingo lukete, lehengai bikaina baitago.
Change.org herri plataforma lortzen saiatu den arren, oraindik bide luzea dago egiteke. Oztopoak gainditzeko jaioa den herri honetan, emakumezkoen borroka gero eta beharrezkoa dela aurkezten digu egoera honek, bai kirol zein arlo guztietan, goraipatu dezagun feminismoa, futbol duin eta plurala, diru eta sexu kontuen gainetik.
Garaipenaren ajea pasa ta gero, nik uste dut gure gerlariek ez dutela urrezko flotagailuan paseatzea merezi, ezta zaleen babesa errekaren bi aldetatik jasotzea ere. Gure kirolari, profesional, heroi, emakume eta obario erraldoidunak… resilientzia hitza Bilboko armarrian idatzi dute, eta ez dute merezi halako saririk, gutxiegi iruditzen zait, beraz, Zer nolako premia jaso beharko lukete? Gabarra bat baino askoz gehiago.
Athletic Neskak titulua ospatzen.
Football against cancer
2016-06-05 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Gaurko futbolaren marketingean, badira miloika eslogan eta mezu gureak egitarazi dizkigutenak: fair play, football against racism, love the game, impossible is nothing, respect, no to modern football… oraingo honetan Txurdinaga auzoko lagun batek, lelo berria proposatuko digu.
Urko Vera 1987eko maiatza baten jaio zen. Txikitatik futbola izan zuen pasiorik handiena, lerro hauek idazten duenarekin milaka ordu igaro zituen, auzoko kaletan bankuen azpitik sartzen ziren golak zenbatuz. Urte batzuk geroago, Norte Apache Donibanen eskeini behar genuen kontzerturako bidean gindoazelarik, irratian bidez Urkoren ametsa betetzen ari zelaren testigu izan ginen. 2011 urtean Athleticen 33# zenbakiarekin debuta egin zuen Sportingen aurka. Geroztik, Hercules, Alcorcon, Ponferradinan, Eibar, Mirandes eta Hego Koreako Hyunbuk taldeetan jokatzeko aukera izan du. Egun, Osasunaren kamiseta handia defendatzen ari da futbolari gogotsuak.
Aurrelari ausartak, ekainaren 27tik uztailak 1 artean, 6-14 urte bitarteko neska mutilekin egongo da lanean, antolatuko duen “Urko Vera Campus” ean. Futbol Udaleku hauetan, taktika ta teknikaz aparte, talde lana, elkarkidetza, osasuna, nutrizioa…eta hainbat arlo landuko dituzte, CD Txurdinaga, CD Otxarkoaga, CD Ibarsusi eta AD Berriotxoakeko profesionalekin.
Esan beharra dago, Osasunako aurrelariak bera ere, egongo dela umeekin lanean, aholku eta hurbiltasuna eskeiniz.
Campusaren azkenengo egunean, Urko ta beste zenbait jokalarik, ekimenaren etekin ekonomiko guztiak Aspanovas (minbizia pairatzen dituzten umeen gurasoak) Elkarteari luzatuko dizkiete, egiten duten lan bikainarekin jarrai dezaten.
Minbizi madarikatuak ez du kolore, talde, arraza ta ekonomiaz ulertzen, beraz, Opiotarrok “Txurdiko Lehoiaren” erronka berria jarraitzera gonbidatu nahi zaituztegu, Campusaren berria konpartituz, partida honetan golak porteria bakarrean sartzea dugulako helburu, “Football Against Cancer”.
Info+ : www.urkoveracampus.com
Israel Antifa
2016-05-08 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Faxismoaren desertuan, gazte bat Hebroneko kale zikin baten kameren aurrean erail duten astean, oasi giza-futbolistiko batekin egin dut topo, ezkerreko kutsua duen Hapoel Katamon Jerusalem F.C futbol taldea.
2007 urtean Hapoel Jerusalemeko zale aktibistak (hiriaren eragile ezkertiarrak), Klubaren kutsua aldatzen hasia zela ikusita, (eskuma-elitistara), beste talde bat erostea eta kudeatzea erabaki zuten.
2 urte eman zituzten lanean froga-hutsunetan, talde berriarekin eman arte. 2009. urtean jaio zen, gaur ezagutzen dugun Hapoel Katamon Jerusalem izenarekin bataiatu zuten. 3 urtetan 5° mailatik 2° igotzera lortu zuten, hori eta Hapoel Jerusalemen kontrako derbia irabazi.
Dozenaka lorpenekin urte gutxitan, berriro lurreratzeko ordua heldu zen. Argi izan dute beti 1° mailan jokatzea ez dela helburua, nahiz eta egun, igotzeko postuetan egon. Imaginatu dezakezuenez, “apartheid”aren jo puntuan, kirol arloa ez du horrenbeste garrantzirik. Horregatik erakunde honen jomuga, “fair play” hitza bere osotasunean betetzea da. Biolentziaren kontra eta elkarkidetzaren alde egiten dituzten proiektu komunitarioak aurrera eramaten.
Elkartearen zutaberik nagusiena harrobia da, etorkizuna zihurtatzeko ume eta nerabekin lan egin beharko dutela argi dute. Hortaz, haur judutar eta arabiarrak elkarrekin jolasteko helburuarekin, 100 adingabe parte hartzen dute ” kick racism out of football” ( bota arrazismoa futboletik kanpo) programan.
Baina lan bateragarri honetan, ez dira danak zorionekoak. Azken urteetan judutar extremisten erasoak jasan izan dituzte, egoitzen kontrako bandalismoa, irainak, mehatxuak…hala ere, saria handiegia da kostaldean itotzeko.
Talde bitxi honen ikonoetako bat, Aviram Baruchyan kapitaina da, maite duen erakundearen lana, honako hitzekin deskribatzen du: “Jerusalen behar du gure taldeak adierazten duen elkarkidetza, ume judutar ta arabiarrei futbolan jostatzea gustoko dute, eta honen bitartez komunitatearentzat, beste hainbat gauza onuragarri lortu ditzazkegu”.
Jesarlekuetan ere aldaketa garaiak arnasten dira. Guda kolore beltz eta gorriekin babesturik, emakumeak, judutarrak eta arabiarrak ikusi ditzazkegu, Antifa ikurrak, kubatar bandera, Che Guevararen aurpegia, edota multikoloredun ohialekin bere ideiak ta jokalariak babesten. Batzutan Livornoko bihotzean jauzi garela eman dezake, baina ez, Jerusalem gordinari buruz ari gara.
Estatu kolonoak Daviden izarreko puntak zorrozten dituen bakoitzean, giza eskubideen plastikozko puxika zularazten du. Bakea bere jostailu sinple bat bailitzan tirokatzera ohitu dira, inpunitate osoz Abed al Fatah al Sharif-en bizitzarekin akabatu zuten bezala.
Esperantzarako hutsune bat dagoen edo ez adierazteko ez naiz gai, baina egia da, oasi bat dagoela tartean, Israel eraile ta faxista, ta kontrako norantzari eusten diotenak…Israel Antifa.
Hapoel Katamoneko zaleen bandera ta koloreak
Killing in the name of
2016-04-05 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Lau urte bete dira gaur, Iñigo Cabacas gaztea erahil zutenetik, 4 urte justizia eske, 48 hilabete inpunitatearen izenean futbola eta odola nahastu zutenetik, 1460 egun Iñigo barik.
Aldi berean, Luciano Arruga gogoratu nahi dugu, Argentinar gaztea eta River Plate taldeko zale amorratua 2009.an desagertarazi zuten, 5 urte geroago bere gorputza Bs As ko gorputegi baten agertu arte.
Bi mutilen bizitzak, herriaren babesa bermatzeko ogibidea hautatu zituztenek lapurtu zizkieten. Ta gu, bizitzaren injuztiziak salatzeko bizimodua hautatu dugunok, abesti bat osatu dugu. Norte Apache Euskal Rap taldearen poesia batekin nator gaurkoan, errima ta doinuekin gure bi futbol zaleentzako omenaldia egiteko asmoarekin, ta nola ez, “balantzadun jainkoari” belarrietatik tiratzeko nahiarekin.
Ez zaituztegu inoiz ahantziko, justizia, agur eta ohore, Luciano eta Iñigo.
KILLING IN THE NAME OF
Luciano arruga deitua,
Villetako pibe langilelez
Aurkezten zun bere burua
Nahizta gaztea naiz
Ez dutn erabiltzen jokua
Baina poliziak maiz
Gurekin edo gure kontra
Ez baduzu guretzako lapurtzen akabo
Amaren aholku aberatsak oroituz
Ezetz esan zun ta
herbesteratu zuten, lokartzera behartuta
Buruan Kapela
Eguneroko itsasoan
Hustuta zun Kupela
Marinelan biharra
Etxeko mahaiana
Ta lagunen gosea
Asetzeko beharra
Sabemos que fueron ellos
Sangre de bastardo y
Corazones de Fierro
Asesinado por la yuta
Hijos de perro
No somos un pueblo dócil
Luciano el último caso de gatillo fácil
—————————————–
Manos arriba esto es un asesinato
La impunidad reflejada en su contrato
Violencia su religión,
Aun no gustándoles, cumplen órdenes,
Solo son beatos,
Nadie les conoce, pregúntales,
Responderán lo clásico,
Son de oficina o tráfico,
Un vigilante básico,
Mirando por el prógimo,
Evitando desastres, con un final muy trágico,
Cabacas víctima de un estado policial,
Borrar una sonrisa, es pecado capital
En la Capital, de las luces azules,
Donde la rabia y el dolor se convierten en virtudes,
Manos manchadas viviendo en libertad,
La injusticia sigue oculta bajo su disfraz,
Todo es delito, depende de tus vínculos,
Como jóvenes penados por firmar artículos,
Norte Apache (2015 Juanito Laguna)