Olatz Sanchez Lamikiz
Latitudeekin dantzan dabilen barakaldarra naiz, han eta hemen, Iparra eta Hegoa orratz. Hizkuntza ttipiez arituko naiz, besteak beste; ikusi eta ikasi dudana zurekin konpartituko dut. Küpaelueyu, kiñetrokin, espazio zati bat eskainiko dizut zentzurik zabalenean, dela idatzi puxka, dela lur zati, dela bitxikeria, dela begirada. Haiek geureganatu eta iraultzen ahaleginduko naiz espazio berriak sortzeko.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko apirila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko ekaina
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
Futbola: emozioen bahitzailea
Atalak: Justizia
Egun batzuk baino ez dira falta Brasilen ospatu behar den munduko futbol txapelketa abiatzeko. Txileko kaleak futbolari loturiko iragarkiez bete dira; bidaia merkeak zozketatzen dabiltza Rio de Janeirora, sakelakoetan aplikazio bereziak instalatu ahal dira txapelketa jarraitzeko. Hamaika bideo-joko fraka laburretan doazen gizonen irudiekin..Izar berriak, lurrean bizi direnak; idolo modernoak, maskulinitatearen iruditegi berria.
Brasilen bestelakoa da giroa: kaleak manifestazioez beterik daude, mundialaren aurka dauden gizon eta emakume ugari txapelketaren ondorioez kexu dira Rioko kaleetan. Mundialak ezer onik ekarriko ez duela jakinik, orain arteko desoreka sozialak areagotu besterik ez ditu egingo. Mundiala ospatzeko eraiki dituzten azpiegitura gehienak bukatu barik daude eta bien bitartean, diru andana xahutu dute hiriaren “garbiketan”; txiroak “garbitu” dituzte turisten begiradatik, ez omen zen itxurosoa eskekoak glamourrarekin nahastea argazki surrealista batean. Elite batzuentzako negozio borobila sortu da: emakumeon gorputzak salerosketa merke eta errentagarria dira, zenbat eta gazteago, orduan eta prezio hobean erdietsi ahal izango dute neskatilen hankartea.
Txileko selekzioan bada Johnny Herrera izeneko jokalaria. Atezain gisa jokatzen du Universidad de Chile futbol taldean; 2009an autoan mozkorrik eta abiadura bizian zihoala, emakume bat harrapatu eta bertan hil zuen. Epaiketan fiskaltza, neskatoaren familia eta jokalariaren defentsa akordio batera iritsi ziren epaiketaren prozedura bertan behera geratzeko. Hala, jokalariak neskatoaren familiari hogeita bost milioi peso ordaindu zizkion ( hogeita hamairu mila euro inguru) eta futbol eskola txiroei kirol materiala emateko konpromisoa hartu zuen.
2012an mozkorrik harrapatu zuten ostera ere, gida baimena faltsuturik; atxilotu eta bost ordura askatu zuten. 2013an ospatutako epaiketa berrian 41 eguneko kartzela zigorra jaso zuen eta gidabaimena bi urtez kendu zioten. Hala ere, ez du selekzioan parte hartzeko eragozpenik izan; fiskaltzak bere neurrira egindako “zigorra” dela dirudi. Ospea delituak ordaintzeko kreditu txartel berria da.
Futbola emozioen bahitzailea dela uste dut; futbolak gauza asko barkatzen ditu, gehiegi, akaso. Futbolaren baitan ametsak, ilusioak eta denetariko nazionalismoak ernatzen dira. Futbolaren izenean gehiegikeriak lehen maila batean ibiltzen dira, arindurik. Protagonistek gloria dastatzen dute zelaian, golak dedikatzen dituzte eta ile mozketa modernoak egiten dituzte, datorren asteko aldizkarian portada izango direnak, ziur aski.
Baina eliteko kirolean aritzeak bestelako erantzunkizunak ere baditu, edo beharko lituzke. Pertsona eredu(garri)ak dira gazte askorentzako, haien jokabidea tribuaren jokabide bihurtuko da ondoren, portaera kultural berrien paradigma. Haien keinuak, berbak, estetika eta izaera kaleko beste heziketa horren erreferentzia izango dira. Herreraren kasuaren aurrean zigor morala arintzeko kapazak dira, txapelketako gola ( eta gloria?) justizia baino garrantzitsuagoa delako haien emozioen zurrunbiloan; Brasilgo matxinaden berri izan eta partidak ikustera joango gara, futbolak gure oinarrizko emozioak bahiturik dituen bitartean bai, bederen.