Baldintza hipotetikoa

Atalak: Sailkatu gabea

Begiak zabalik eta irribarrez amets egiten dugun elkarrizketa sentikor horiek eman ohi ditu goizaldeak. Odolean alkohol kopurua handitzen doan heinean, utopiatik gertuago sentitzen gara, errealitatea distortsionatuz. Zaila da azaltzen, baina guztiok sentitu dugu zoriontasun gaindosi momentu hori, zeinetan ezinezkoa dirudien ezerk geldi zaitzakeenik. Ez dago ezinezkorik. Hautsi ezinak gara. Hamaika gogoeta, teoria filosofiko propio eta ametsen artean, denbora ezpain arteko zigarroa bezala kontsumitzen dela ziurtatzen dugu, bizi huts bat bizi izanaren gorputzaz nagusitzearen beldurrez. Eta hurrengo goizean ez zaigu hainbesterako irudituko ordea. Hodeietarantz hegan sentitzen du bakoitzak norbere burua eta biharamunean ahaztuko ditugun promesaz apaintzen dugu gaua. Badirudi gaua baldintza hipotetikoez at geratzen dela eta ahalera burbuilak irensten ditugula kañaren aparrarekin, haien eztanda izanik gure fantasien eragile.
Maleta txiki batekin furgonetan Europan barrena bidaiatzea pentsatu dugu. Berlineko kale bazterretan garagardoz busti eta Parisen bizitzaren inguruan hausnartzea. Lisboan poema bat idatzi eta Amsterdameko kale gorria bizikletaz zeharkatzea. Porto, Munich, London.
Biharamunean esnatu eta, bart plan bat zen hura amets utopiko bat denaren dudarik izan gabe, ajea pasatu dugu sofan etzanda, astelehenean lanera joateko burua mentalizatzen.
Eta edalontzi hutsaren hondoan geratu ziren gure ametsen sua pizteko txinpartak, indarrik gabe geratu den zerbeza apurrarekin batera, harraskatik behera desagertuz.

“Egunen batean” bihar izan daiteke, edo inoiz ez.

“Eta egingo bagenu?” ordez,

“Eta egiten badugu?”