Mirari Ulibarri
Blog honen bitartez azaldu nahiko nituzke eguneroko gatazkak, baina ez kazetaritza arruntak azaltzen dituen modu berdinean, baizik eta, poesiaren indarrez isla daitezkeen bulkaden zentzuan. Beste hitzekin, politikaz, soziologiaz, amodioaz, kirolaz edota edozein gauzaz aritu naiteke eleak erabiliz, modu honetan, egunerokotasuna hitzen kartografien bitartez distiratuz.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2020(e)ko urria
- 2020(e)ko ekaina
- 2020(e)ko martxoa
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko urria
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko urria
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
Zauritua baina ez garaitua.
Atalak: Bizitza
Gaur 12 hilabete pasa dira
lesionatu nintzenetik,
bizitza guztia kirolean
eta nahigabean,
erritmoa desorekatuko zidan zerbaitekin
egin nuen topo.
Urteak neraman belaunaz kexkatuta,
horregatik, errefortzu bikoitza jartzen nuen,
partidu oro,
entrenamendu oro,
mendira joateko saiakera oron.
Baina hara non,
eta azkenean,
ez zen belauna izan,
baizik eta sorbalda.
Hasieran ezin nuen sinetsi,
medikuak gomendatzen zidana
“3 hilabete sorbalda mugitu gabe”
“eta gero (ez dakit zenbat hilabeteko)
errehabilitazioa.”
Ez da erreza zauritzea,
depresioa,
goibeltasuna,
haserrea,
ezintasuna …
Laboaren txoria bezala sentitzen nintzen,
hegorik gabe,
indarrik gabe,
askatasunik gabe.
Baina bueno, gauzak horrela izanik,
zauria eta gero,
nire gorputza baloratzen ikasi dut,
nire arima maitatzen alegia.
Hortaz, agian bizitzan zauritzen ere ikasi behar da,
esaldi famatuak aipatzen duen bezala
“eroriz ikasten baita ibiltzen”.
*Argazkia: Begoña Ugarriza Mauleon