Mirari Ulibarri
Blog honen bitartez azaldu nahiko nituzke eguneroko gatazkak, baina ez kazetaritza arruntak azaltzen dituen modu berdinean, baizik eta, poesiaren indarrez isla daitezkeen bulkaden zentzuan. Beste hitzekin, politikaz, soziologiaz, amodioaz, kirolaz edota edozein gauzaz aritu naiteke eleak erabiliz, modu honetan, egunerokotasuna hitzen kartografien bitartez distiratuz.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2020(e)ko urria
- 2020(e)ko ekaina
- 2020(e)ko martxoa
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko urria
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko urria
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
Errepidearen zimurdurak
Atalak: Bizitza, Poesia
“Txikitatik prestatzen,
Txikitatik gure haurtzaroa manipulatzen.”
Hasi zein hezi,
Hesi zein hazi.
Maratoiak hasten ditugun era berean,
haurtzaroan ere nahigabean,
hazi egiten gara,
modu pertsonalean,
eta batez ere, eredu gizartekoian.
Baina haurtzaroan ere,
hesiak garatzen ditugu,
horretarako heziak baikara askotan,
horretarako engainatuak alegia.
Sarritan imajinatu dut bizitza,
lasterketa bat izango balitz bezala,
lehenagoko prestakuntza (haurtzaroa),
hasierako aurreneko pausuak (eskola),
erdiguneko gorabeherak (amodioak, liskarrak, lanak …
badakizue heldutasunaren garaietan jasotako sentsazioak),
eta bukaerako, sprint nostalgikoa (zahartzaroa).
Baina askotan ere, tentelkeria iruditzen zait
era linean irudikatzea gure bidea,
hura ez baita zuzena,
hura baita korapilatzen den lehena.