M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
HAINBAT KOLORE
Atalak: Sailkatu gabea
Urdinarekin hasi gaitezke adibidez;
urdinak lasaitasuna dakar,
itsasoak bezela,
bizitza apur bat hobea itsaso izanik ondoan.
Itsaso sakonak ilundu egiten du urdina,
errespetua eta beldurra,
zakar jartzen denean, autoritatea.
Poliziak bere egiten duen kolorea.
Enpresako nagusiek bereganatzen dutena,
(edo beraien kotxeek).
Berdea ere bada; udaberria,
Euskal Herria,
naturarekin lotura estua,
lurraren aurka dauden enpresen ezkutalekua.
Donostian etxeak horiak dira; erdigunekoak, Alde Zaharrekoak,…
hondartzaren pantonea.
Kolore alaia, familiek sortua,
desegiten da gutxinaka,
lehia ere baida,
bekaizkeria,,… espekulazioa.
Azkenik eta nire ustez nagusi dena: grisa.
Eta egunerokoan hiri honen goibeltasunari oposizioan,
langileen arropak, kolore biziak.
Eta langileei utziko baliete margotzen?