M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
Kafe hautsa
Atalak: Sailkatu gabea
haziak, sustraietan heze
animaliak,
inguruan barazki handiak
ongi moztuak
kolore biziak,
txoriak…
“lurra seguraski
paradisu galdua da”
esaldi hori entzunez esnatu naiz.
Berorik gabeko paradisua
palmondorik ez
edo ustelak,
zaborra bere euliekin,
bere edukinontzi ezberdinekin
eta txakurren zaunkak
Nire paradisuak
parke forma du,
eta soinu bat du beti inguruan
soinu lauso, baina jarraia,
itsasoa bezela,
kotxeak eta “eraikuntza lanak”.
…
poliki apurtu zen paradisua
poliki apurtu genuen paradisua
poliki berreraikiko da paradisua
bidean aurkitu
eta galdu,
galduta nago ibiltzen
nire paradisua.