M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
Kaleko katuak
Atalak: Sailkatu gabea
Olerki batek etxeko argia piztuta ikusi eta kanpoan geratzea erabakitzen du.
Inguruan geratzen da itsasoa bezela,
Lasai, baina geldiezin, kantuan
olerkia ere bada
katu ilun argal
begi gose bat.
Keinu baten estimuan,
jarrera intimoa azalduz
kale ilunetan egitekoa argi
duen begirada.
bakarrik eta ziur sentitzea zaila,
kanpoan itsaroten egotea zaila,
katu/olerki
bakarti eskertua ikutzean,
bizirik gaude eta behar larrienak aseturik
kanpoan jarraitzen dugu gauza asko ulertu gabe,
agian ez gara gehienak
ez gara ginenak,
kaleak eta itsaroteak aldatu gaitu
hirian ez dira denak aukerak
katua ez da katu zementu gainean.