Alferrik da

Ridikulua egiteraino bihurritu zaitu heriotzak.

Baina ez zara zu, ama, barregarri geratzen ari den bakarra.

Esku bat abandonatu duzu maindire artean

eta ni,

ausart eta koldar halakoa ni,

negarretan lehertu naiz zure magalera.

Asko maite zaitut, ama

asko!

Zoaz lasai,

zoaz bakean.

Moldatuko gara gu!

Baina alferrik da,

badakizu ez dela egia osoa.

Minak hautsi gaitu milatan,

erraietatik.

Nola libratuko gara honetatik, ama.

Nola!

Kiskaltzen duzu gorpua,

arnasa itoa.

Zerraldo.

Eta ez diguzu erantzuten

ezkerreko begian

noizean behin,

oso noizean behin

sortzen zaizun malkoarekin besterik.