Geroa Galarraga
Idazterako orduan, arlo ezberdinak jorratzea gustatzen zait. Sail ezberdinak lantzea eta ikutzea, beste era batera esanda. Poesia edo bertsoak argitaratzea gustatuko litzaidake baina batez ere, iritzi artikuluak dira beti nire gustokoenak.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Geroa Galarraga(e)k Kapitalistoak. bidalketan
- Mikel(e)k Kapitalistoak. bidalketan
… Ze gertu egongo litzateke etorkizuna…
Atalak: Politika
Goizeko errituala betetzen ari nintzen egunero bezala: soja esnezko ebakia gosaltzeko egunero errepikatzen diren egunkarietako albisteez lagunduaz. Nire eguneko momenturik sakratu eta bereziena izaten da.
Egunari ondo ekiteko, ez dago gauza hoberik mundua ze ongi doan ikustea baino. Eskerrak nire aukera beti ere errealitatea askok iragartzen digutena baino gordinagoa ezagutarazten digun egunkaria den. Atzerriko albiste sentsazionalista (niretzat atzerrikoa. Askorentzat nazionala. Espainola, noski) eta matxistetatik at.
Gustatu edo ez, errealitatea den bezalakoa irudikatzen digun egunkaria. Batzuk ikusi nahi ez duten errealitatea. Onartuz gero, kaosaren partaide sentitu gaitezke eta erruduntasuna gizakiok gure hiztegitik ezabatzen dugunez besteenean txertatzeko, hobe dugu atzerriko egunkariak irakurtzea.
Bide batez…. Nik atzerriko egunkariak irakurtzen ditut, sekula santan esaten dutena kontutan ez hartzeko bederen eta ez lehenengo nire idealekin bat datorrena irakurri baino lehen. Dena den, eskerrak bigarren egunkaria ere irakurtzen dudan. Beroni esker nekizkien Donostiako Ondarreta hondartzako harrien joan etorriak eta ez dakit zergatik, baina bueltatu ez direnak. Jada ez dira agertzen bertako orrietan eta.
Goiz hartan hala ere, nire unerik kuttunena etxe alboko tabernan igarotzea erabaki nuen. Egunerokotasunetik ihes egitearren agian edo aspaldi zapaldu ez dudan nire herriko betiko jendearekin topo egitearren.
Kafea hartzen ari nintzela, aspaldi ikusi gabeko lagun bat gerturatu zitzaidan. Besarkada luze bat elkarri eman ondoren, euskaldunok gure odolean dugun eskuzabaltasunaz baliatuz, bere gosaria ere ordaintzea erabaki nuen. Ondoren entzuten dena eskerrik asko izaten omen da. Kasu hontan, egunkari nacional horrek lasai asko bere orrietan ezarri zitzakeen hitzak izan zitezkeen: “Bai neska!! Ordaindu zuk!! Gipuzkoarrok ordaintzen dizugu soldata eta!!”
Hau esan bezain pronto, aldizkariak zeuden tokira bota zuen eskua eta munduko toki ezberdinak aipatzen zituen astekaria hautatu zuen (dagoeneko, katolikoek biblia santua bezela, aldizkaria aukeratu baino lehen, zein egunkari irakurri zuen lehenengo argi izango duzue, ezta?). Liburuaren azalean letra larriz “Uruguay” jartzen zuen.
Momentu hartako nire begirada eta hausnarketa sakonak, ni ere Uruguayra eraman ninduten eta bertako erreferente maitatuenetako baten hitzak inguratu ninduten, gure errealitatera beste era batera aplika daitezkeenak noski:
Hitz hauek oso ondo deskribatzen digute gizartearen sintomatolojiaren muina. Komunikabideen ondorioz sortutako hausnarketa gaitasun ezak ernaldutakoa.
Egoera guzti honek, “reality check” bat egitera eraman ninduen. Herria ahalduntzeko sortu beharreko bideak harriak izan beharrean, harkaitzak izango dituela konturatu nintzen.
Erabakitze eskubideak alor ezberdinetan aplikatzeak lagundu dezake eta egungo egoeran, bide zuzena izan behar du herritarrak beraien iritzia eman eta baita beraien tokia bilatzeko prozesuan. Hala ere, ez du funtzio osoa beteko politika ikusteko era aldatzen ez bada. Politika herritarren eskura egoteaz gain, herritar guztiok, politika geure egin beharko genuke.
Sistema kapitalistak sortutako politikagintza elitista (once again, thank you establishment) ulertzeko era ezabatu eta onartzeari uzten ez badiogu, herritarren ahalduntzea eta parte hartzeak mugatua izaten jarraituko du. Batak bestea elikatzeko era kaltegarria eraldatzera jo beharko genuke. Herritarrak bozken bidez ardura guztia politikoengan utzi, eta politikoak hontaz baliatu, herritarren kontzientzia eta ahalduntzea ez bideratzeko. Beste era batera esanda, politikari vs herritar, herritar vs herritar bilakatzea lortu beharko genuke.
Kultura politikoa sortu beharrean gaudela iruditzen zait, zorionez edo zoritxarrez, eta gustatu edo ez, jaiotzen garenetik hil arteko burokrazia guztia politikaren zati bat dira. Denok gara honen ondorioz, egunerokotasunean zuzen zuzenean aplikatzen zaizkigun lege eta erabakien erantzule eta baita ondorengoei etorriko zaizkien egoeren erantzule ere. Gure jarrera eta ekintzekin ari gara beraientzat etorkizuna sortzen… edo etorkizuna desegiten…
Dena den, errealitatea ikutuz eta aurrera egin behar badugu, gizakiok epaitzeko ohitura erraustegira bota eta biak batera ezabatuko bagenitu, garen bezalakoak izanda, gure akats eta onurekin, elkar onartuko genuke. Esku artean daukagun gizartearekin lan egiten ikasi beharra daukagu. Txarra onartu eta amankomuna uztartu hegemoniak sortzeko bidean. Horrela dena errezago litzateke, eta aldaketa sakonak eta pedagogiak, guk gure herria sortuta daukagunean landu. Lehenago edo beranduago, gure herria sortuko dugu eta.
Berriz ere, bidaien aldizkariei so egin eta hegemoniaz gogoratuz, txikia nintzela, osaba izebek jartzen zidaten abesti kubatar batekin gogoratu nintzen. Honela zioen Carlos Pueblaren abesti hark: “ Se acabó la diversión, llegó el comandante y mandó a parar”. Abestian aipatutako gizon honekin erlazioa zuen beste batez gogoratu nintzen berehala. Azken honek, arbaso euskaldunak zituen eta bere garaian, zeharka bada ere, hegemonia aipatu zuen bere hitzetan. Entzun diezaiegun historia egin duten gizon eta emakume horiei. Ikas dezagun beraien esperientzietatik eta aplika ditzagun tokian tokikoa errespetatuz. Egin ditzagun beraien hitzak gure. Ni behintzat, azken hauekin geratzen naiz…