Nebaren bila ekindako bideak familia ahuldu zuela dio Pérezek. Esan daiteke, hein handi batean, COFADEH bilakatu zela beronen bigarren etxe. Hastapenetatik gaur arte, barrutik bizi izan du komiteak egindako ibilbidea. Estatu terrorismoaren kontrako borroka ardatz, komiteak aurrera eramandako zenbait eginkizun esanguratsu zerrendatu ditu.

90eko hamarkadan deshobiratze lanei ekin zieten, hainbat kasutan gorpuak identifikatzea lortuz. 80ko hamarkadan desagertutakoen kontaketa ere egin dute, 184 pertsona erregistratzera helduaz. Alabaina, komiteak zifra altuagoa dela uste du: “Hori zerrenda ofizialak jasotzen duen datua da, baina komitean kasu gehiago eman zirelakoan gaude. Familia askok, beraien senideari gertatutakoa errepikatzearen beldurrez, salaketarik jarri ez dutela uste dugu”. Horrez gain, giza eskubideen alorrean formakuntzak ere ematen dituzte, agintearen jo-puntuan jartzen dituen eginkizuna: “Formakuntzarena ez dute gustuko, beren eskubideak exijitzen ez dituen herri ezjakina nahi dutelako”.

COFADEHren jardunak aginteari eragiten dion deserosotasunaren ondorioz, etengabe beraien kontrako kanpainak jasan behar izaten dituztela dio. Alabaina, nazioartean ere babesa daukatela azaldu du: “Desagertuen eta Atxilotuen Elkarteen Latinoamerikako Federazioko kide gara, eta babes sareak sortu ditugu”.