Euskal Herrian zein erraza zen euskalduna izatea nahikoa baitzen “hemengoa naiz” lasai-lasai esatea. Euskal Herritik kanpo, ordea, a zer-nolako nekea! Ea zuk nola azaltzen duzun zure identitatea. |
|
|
I Mapan agertzen ez baldin bada sortu zintuen herria nola adostu liteke, erraz, zein den zure jatorria?
“Espainola naiz” esango diet era arbuiagarrian; intsumisio nazionala onartzen da deserrian. b) “Euskalduna naiz” esango diet harrotasunez beteta, horrela beti bera izango da lehenengo elkarrizketa. c) “Europarra naiz” esango diet Europan jaio nintzenez, egia guztiz ez dut esango baina gezurrik ere ez. |
II “Ez dakit zer den Euskal Herria” erantzuten dizun bati, nola azaldu nondik zatozen, begiak nola ireki?
“Espainola naiz” esango diet era arbuiagarrian; intsumisio nazionala onartzen da deserrian. b) “Euskalduna naiz” esango diet harrotasunez beteta, horrela beti bera izango da lehenengo elkarrizketa. c) “Europarra naiz” esango diet Europan jaio nintzenez, egia guztiz ez dut esango baina gezurrik ere ez. |
III “Espainolaren dialekto bat ote da zuen hizkuntza?” Nola zuzendu hori dioen hotsaren ezezagutza?
“Bereiz ditzazun hizkuntzak eta dialekto ustekoak: hizkuntzak dira ejertzitoak dauzkaten dialektoak.” b) “Gaztelania sortu zenean penintsularen erdian euskara modan jarri zen berriz, ehungarren aldiz, agian”. c) “Espainolaren dialektoa, gure hizkuntza? Bai zera! Zoaz antzarak ferratzera, ez zainzuriak frijitzera!”. |
Jendeak ez du ezer ikusten erakutsitik harago, eta gurea ez da handia, ez da Pekin, ez Chicago. Munduan ibil gintezkeen arren askoz ere lasaiago, gure kasuan enbaxadore ibili beharra dago. |