Zabaltegiko sari nagusia, Zuzendari Berrien Altadis Saria, Cao Baoping txinatarrak eskuratu du, Li mi de cai xiang filmagatik. Hain zuzen, edizio batzuetatik hona nabaria da Ekialdeko zinemagintzak mendebaldarron artean piztu duen interesa. Aurten, zinema japoniar beltzak sail oso bat hartu du eta Zabaltegin bertan, Indiakoa bezalako industria zinematografiko indartsuaren arrastorik izan ez dugun arren, 36 pelikuletatik sei Txinako edo Japoniako ekoizpenak izan dira.

Primeran iruditu zaigu, deiadar betean datorrelako Asiako zinema, indartsu, barruak askatu nahian. Asko dute kontatzeko, tradizioak hainbesteko pisua duen herrialdeotan jasaten ari diren eraldaketa handia baita azken urteetan. Mundua Ekialdean esnatzen da, Ekialdean jaiki, eta gu lo gauden bitartean, bizitzaz betetzen dira Shangai, Tokio, Hong Kong, Kioto... Pantailan liluratu egiten gaituzte toki horietako neoizko argi deigarriek, trafiko jasanezinak, karaokeak, amaierarik gabeko arroz-soroek, arte martzialek, detailerik txikienarenganako arretak...

Baina topikoez harago, zein kezka, arazo eta zalantza dituzten erakutsi digute Zinamaldiko lan horiek. Belaunaldi desberdinen talka kultural bortitza, familiarteko harremanak eta komunikazioa (edo komunikazio eza), lanaren eta maila sozialaren garrantzia, lanetik erretiratzeak gizon japoniarrei dakarkien hondamendia, emakumeen papera gizartean eta familian, sentimenduak adierazteko zailtasunak, heriotza, eredu kapitalistak komunismoan eragindako desorientazioa...

Finean, gai unibertsalak eta berezkoak jorratu dituzte, edozein herrialdetako zinematografiaren antzera. Batzuetan modu orijinal eta berritzailean, estetika eta erritmo finkoagoekin bestetan. Baina hango ohituren eta gizartearen isla diren heinean, aberasgarriak zaizkigu, egungo mundu globalizatu eta txiki honetan. Zabaltegiko atea gero eta zabalagoa da eta proposamen anitzagoak dakarzkigu. Eskertzekoa da.