“Oso argi daukat ‘mertzenario’ bat naizela”
- Beti oinak lurrean dauzkalako hasi zen soziologia ikasketak egiten. Burugogorra delako bukatu zituen. Inplikatua bezain lotsatia, Fagor-eko lanpostu finko bati uko egin, eta Arraldeko ertzainburua da egun.
Ertzainburu guztiak lotsatiak balira...
Lotsatiok atera beharreko gauza mordoa daukagu gordeta. Aktoretza terapia hutsa da.
Terapia batzuk oso garesti irteten dira.
Aktore izateko apustua egiteko oso seguru egon behar da eta ni oso pertsona insegurua naiz. Ez dut sekula “aktore izango naiz” esan, apurka-apurka etorri zaizkit gauzak.
Eta etortzen ez direnean...
Aspertu egiten zara. Nekatu. Ez dakizu nondik heldu, zelan... Une gogorrak dira.
“Madrilerat banüazü” kantatzeko bezain gogorrak?
Gogorra da zure herria utzi eta emigrante bat izatea. Hau herri txikia da baina material itzela dago. Diru laguntzak orekatzea litzateke kontua, apustua egitea gauza berri, apurtzaile, eta alternatiboen alde.
Alternatiba subentzionatua?!
Istorioak kontatzen duenaren arabera jartzen da dirua. Artistek erabaki behar dute zer kontatu nahi duten, ez botereak. Hori da askatasuna, baina ez dagoenez...
Beharrik ETAri buruzko film serio bat egiteko garaia den.
Bat ez, ETAri buruzko pelikula eta antzerki asko egin behar dira. Ikuspegi guztietatik ikusita. Batzuek ez daukate kontatzeko aukerarik ere.
Baina antzerkia ez al zen ongi pasatzeko?
Lehen antzerkia aldaketaren aitzindaritza zen, tabuen normalizaziorako tresna. Gaur egun, geroz eta garrantzi gehiago ematen zaio saltzeari. Merkantilizatuta dago.
Business is business my friend!
Egon ahal da kontsumorako ona den artea, baina gaur egun kontsumorako saltzen dena penagarria da.
Penagarriagoa da alternatibarik eza.
Begira zer gizarte motatan bizi garen! Dena dago salgai, dena erosten da, dena kontsumitzen da... Zerbait aldatzen duten lan desberdinak ez dira ongi jasotzen, ez gaudelako ohituta.
Horregatik joaten da jende gutxi antzokira?
Gure esku dago, guk hurbildu behar dugu herrira. Agian formula aldatu eta kale-antzerkia egin behar dugu, bat-batekoa, domeka batean, poteo orduan...
Eta jendea deseroso utzi?
Bai, deseroso, buruari bueltaka sentimendu batekin... Arrastorik uzten ez duen antzerkia artetik oso urrun dago.
Eskerrak batzuen ustez dena primeran doan!
Produktoreen aldean bazaude diplomatikoa izan behar duzu. Nik oso argi daukat mertzenario bat naizela, eta egun batean zerbait sortzen badut artea sortu nahi dudala.
Joan urteko udaberrian idatzi nuen intsusari eskainitako aurreneko artikulua eta orduan iragarri nuen bezala, testu sorta baten aurrenekoa izan zen. Sendabelar honen emana eta jakintza agortzen ez den iturriaren parekoa dela nioen eta uste dut udaberriro artikulu bat idazteko... [+]
Amonak sarritan aipatu zidan badela arrain bat, garai batean kostaldeko herrietako sukalde askotan ohikoa zena. Arrain-zopa egiteko bereziki ezaguna omen zen, oso zaporetsua baita labean erreta jateko ere. Beti platerean oroitzen dut, eta beraz, orain gutxira arte oharkabeko... [+]
Lurrari begira jartzea zaila da. Kosta egiten da. Landareekin lan egiten duenak maiz haiek bakarrik ikusten ditu. Etekina, uzta, ekoizpena, mozkina, errebenioa, emana, azken zurienean “porru-hazia” bezalako hitzak dira nagusi lur-langileen hizkuntzan.
Duela hamabi urte pasatxo ezagutu zuten elkar Izaskun Urbaneta Ocejok eta Ainara Baguer Gonzalezek, ingurumen hezkuntzako programa batean lanean ari zirela. Garaian, lurretik hurbilago egoteko gogoa zuten biek, teoriatik praktikara pasa eta proiektu bat martxan jartzekoa... [+]
Cristóbal Balenciaga diseinatzailearen biografia kutsuko fikziozko telesaila egin du Moriarti hirukoteak, Disney+ plataformarentzat. Estreinakoa dute formatu horretan. Aitor Arregi eta Jon Garañorekin egin du hitzordua ARGIAk, Jose Mari Goenaga kanpoan baitzen,... [+]