Igor Angulo eta Roberto Saiz presoen heriotzek tentsio handia ekarri dute euskal politikara, biolentzia gertaera orok dakarren moduan eta areago heriotzak bere agerpena egiten duenean. Legalitate, oportunitate, duintasun, begirune, biktimak... Kontzeptu hauen guztien dantza zoroa hasten da halakoetan eta eragile politiko bakoitzak behar eta nahi duenari heltzen dio. Nola ezkontzen da hildako bi presok eta haien senitartekoek merezi duten begirune eta berotasuna, indarrean dagoen legalitatea betetzearekin? Erantzun molde desberdinak izango dira, eta kontraesan hori jasan behar izan duen Herrizaingo Sailak argi erakutsi du omenaldien debekuan erakutsitako jarrerarekin, galderari erantzun okerrenetarikoa eman diola. Grande Marlaska ahalguztidunaren aginduak Batasunaren eskubideak urratzen baditu, bere aginduak betearazten dituenak ere urratu egiten ditu. Baina hildako preso hauen eta beren senitartekoen eskubideak urratu dira nagusiki eta, biktimen eztabaidak argi utzi duen moduan, horiek ere badituzte eskubideak. Edo ETAk hildakoek bakarrik dituzte eskubideak?