Politikaz baino gehiago, gure herriko jendeaz izan dut ardura. Min ematen zidan eta min ematen dit, bihotzik gabeko edo bidegabea den jokabide orok: indarkeriak, bazterkeriak, bortxakeriak, zapalketak, mehatxuak... Horrelakorik gabeko gizarterik ez dugu ezagutu. Baina gure esku dago gehitzea ala gutxitzea. Eta bidegabekeria asko arazo politikoei loturik agertzen denez, bada, politikaz ere arduratu izan naiz, baina, hain zuzen, jarrera etiko jakin batetik kritikatzeko.

Dudarik gabe. Estatuen subiranotasun nazionala soluzio bezala saltzen denean, kritikoki aztertzea komeni zaigu, konponbide bezala eskaintzen zaiguna ea benetako aterabidea ote den argitzeko.

Estatu aski ezberdinak izan daitezke, zerbitzatu beharko lituzketen gizon-emakumeen eta herrien gizarte beharrak ere ezberdinak direlako. Baina, Estatugintza »edozein gizarteri begirako estatugintza» bidezko egiten duena, gizarte jakin horretako pertsonei eta herriei eskaintzen dien zerbitzua da.

Estatugintza bidezko egiten duena ez da euskotarra, frantsesa, europarra edo espainola izatea, baizik eta bere barrutiko pertsonekiko eta herriekiko erakusten duen jokabide etikoa.

Giza-eskubideak eta herrien eskubideak estatuen aurretik jarri behar dira, bai gure barruti hurbilean eta baita zabalagoetan ere. Horretan ez dugu diferentziarik jarri behar.