Ivan Duque eskuindarra edo Gustavo Petro ezkertiarra. Bietako bat izango da Kolonbiako hurrengo presidentea. Lehena, Alvaro Uribe agintari ohiaren hautagaia, sendo nagusitu zen atzo, presidentetzarako hauteskundeen lehen itzulian, 7 milioi eta erdi boto (%39a) eskuratuta. Gehiago sufrituta lortu zuen Petrok buruz burukorako txartela: ia bost milioi boto (%25) lortu zituen, Sergio Fajardo zentroko hautagaiak baino 300.000 gehiago baino ez (%23). Hain justu, Fajardoren boto emaileek izango dute bigarren itzuliko giltza, eta ikusi beharko da Petroren alde egiten duten ala ez, uribismoari aurre egiteko. Atzo, emaitzak eskuetan jarraitzaileen aurrean egindako hitzaldian, Duque eta Petro zoriontzera mugatu zen Fajardo, bietako baten alde egingo duen argitu gabe. Petrok eta Duquek, berriz, biek egin zizkieten keinuak atzoko hirugarrenari.

FARC gerrillarekin lortutako bake akordio historikoen ostean egindako presidentetzarako lehen hauteskundeak izan ziren atzokoak, eta hautagai guztiek nabarmendu zuten, hain zuzen ere, bozen bake giroa, gorabehera nabarmenik gabekoa. Edonola ere, presidente berriak kudeatu beharko du aurretik ere hauskorra den bake prozesua. Duquek, Uribek sortutako Centro Democrático alderdiaren hautagaiak, prozesuarekiko kritikoen agertu den sektorea ordezkatzen du. Azkenaldian baretu du tonua, eta bake ituna ez duela “birrinduko” adierazi du, baina aldaketak aurreikusi ditu boterera iritsiz gero. Prozesua, beraz, kolokan egon liteke.

Petrok, ordea, bake akordioen berme gisara aurkeztu du bere burua kanpainan. Edonola, bakean baino gehiago, justizia sozialean jarri du fokua, aberastasunaren banaketa aginduz, munduan desberdintasun sozial handienetakoa duen herrialdean. M-19ko gerrillari ohia da Petro, 2012 eta 2015 artean Bogotako alkate izandakoa. Haren aldekoek hiriburuan desberdintasun sozialak gutxitzeko egindako lana goraipatzen diote; kontrakoek, Venezuelako eredua Kolonbiara eraman izana leporatu diote, oso une jakinean: milaka dira Venezuelatik alboko herrialdera migratutakoak, krisi ekonomikotik ihesi. Presidente izateko, uribismoari aurre egin beharko dio Petrok ekainaren 17ko bigarren itzulian, eta oinarri soziala handitu beharko du horretarako, beste sektore politiko batzuk bereganatuz. Lortu edo ez, historia egin du honezkero: inoiz ez du ezkerreko hautagai batek hark adina babes eskuratu.

Kolonbiarren %53ak hartu zuen parte atzoko hauteskundeetan, eta bada marka; izan ere, abstentzio handia izan ohi da herrialdean. Adibiderako: presidentetzarako azken hauteskundeetan, 2014an, ia %60koa izan zen abstentzioa. Atzokoak, gainera, presidentea hautatzeko lehen bozak izan ziren FARCeko gerrillari ohientzat: Rodrigo Londoño Timochenko buruzagi ohiak kamerak pilatu zituen bere inguruan, Bogotan botoa emateko unean.

Duquek, Petrok eta Fajardok pilatu zituzten boto gehienak, eta aukerarik gabe utzi zituzten gainerako hautagaiak. German Vargas Lleras, Juan Manuel Santos egungo agintariarekin presidenteorde izandakoa, eskuindarra, %7an geratu zen. Humberto de La Calle, FARCekiko Habanako negoziaketetan gobernuaren ordezkari gorena izandakoa, ez zen %2tik pasa. Bake prozesuaren defentsa sutsua egin du kanpainan, eta ez du konektatu akordioak erdibitutako gizartearekin. Hortik bere atzoko gogoeta: “Ze kontraesan: gerrak batu gintuen zortzi urtez [Santosen agintaldia], eta bakea da gaur bereizten gaituena”.