Imaxina unha piscina do polideportivo con seis filas de cortizas. Estás de pé diante dunha desas liñas. Na primeira rúa ve vostede a dúas señoras e homes de idade que nadan lentamente co seu taboleiro. Na segunda rúa, con todo, hai dous mozos nadando cun estilo mellor que o outro, sen parar. Na terceira e cuarta rúas viches a un pequeno grupo de mulleres embarazadas. Por último, nas rúas quinta e sexta, dispós dunha cuadrilla de xubilados que segue as indicacións do monitor do polideportivo.
En canto entrabas nunha desas rúas, cal destas dúas preguntas cres que che farías? Onde me molestaría menos? Ou onde me molestan menos?
Mentres pasaba o tempo nas redes sociais, vin unha ilustración que reflectía esa imaxe e quedeime mirando. Ante esta situación, creo que pensaría onde podía molestarme menos. Pero como se adoita dicir moitas veces, até chegar á situación, ninguén o sabe.
Nesta edición de Euskaraldia, non dubidei en tomar o rol de ahobizi un ano máis. Pero este ano cunha novidade: Elixín levar unha chapa coa “H”. Aínda que eu non usei o hitano, sempre o escoitei na familia e nalgúns lugares próximos, e gustaríame que os que están en casa ou na rúa cos hitanos falásenme de min mesmo.
Cal destas dúas preguntas faríase antes de entrar á piscina? -Onde me molestarei menos? Ou 'onde me molestan menos?'
O hitano ten as súas características; na miña casa, o meu pai non podía falar de tutoría ao avó, porque pola contra o avó poríase enfermo. Pero coñezo outras familias nas que o fillo morde ao seu pai e non molesta ao seu pai.
Na cuadrilla o hitano deunos para reflexionar, e aínda que non é moi hábil, comezamos a escribir en hitano as correspondencias de WhatsApp. De feito, os membros doutras cuadrillas de mozas do pobo confesáronnos que empezaron de broma, con poucas ideas, pero co paso dos anos mantivéronse en uso. Hoxe é o día que esta cuadrilla utiliza o hitano.
Algunhas persoas estarían con ganas de chegar a Euskaraldia, para vestirse de chapa e comezar este exercicio social, co obxectivo de cambiar a mentalidade da xente. Outros, con todo, inscribiríanse, perderían a súa chapa e seguían as mesmas costumes. Hai outros que pensan que estamos a molestar ao ver a chapa. Neste caso, teño claro que non me importa o que me moleste.