Xa fai dous ou tres semanas que o lin, nunha columna de Maialen Akizu. O que Aner Peritz dixera na televisión era: “O bertsolarismo é o que me levou a non deixarme levar polos homes cis heteros, porque o bertsolarismo é o que me fixo disidente, e tamén porque o bertsolarismo é o espazo máis común cos homes”. Home moi vello (a terminología lembroume os tempos nos que estudaba química orgánica na universidade), hetero, branco, e como me gusta máis ou menos, creo que debo escoitar as frases e tentar entendelas. Só por ser un home cisheterogéneo, porque eu tamén terei, máis ou menos, o meu parte de responsabilidade, o meu parte alícuota, para que o camiño dos desprezos e dos insultos que tivo que soportar Aner Peritz sexa como é, ou, sendo moi optimista, como era. Débollo todo. O seu desexo de vinganza, tamén esa, paréceme tan grande como un desexo de paz.

Maialen Akizu deunos a coñecer, na mesma columna, os comentarios que Anerren fixo nunha rede social. Un tal Basajaun escribiu: “Cando acaba a moda estúpida de dicir unha semana así?”. Evidentemente, ese Basajaun non ve nada malo no que sufriu Aner Peritz. Que non sente responsable, nin moito nin pouco. Escribiuno de forma similar, pero máis insultante, outro que firma a Baserritar. E a continuación o usuario Agotta: “Home cisne hetero? Non é hora?”. Agotta deixoume pensativo. É evidente que Agotta necesita tanto como Peritz para singularizar, para destapar, para destacar; a única, no caso de Agotta, é a necesidade de pacificación, o rexeitamento á norma, o desprezo pola normalidade e o desagrado polas formas convencionais, que se trasladou ao lingüístico (ben escribiu Iñigo Aranbarri recentemente: son analfabeto e estou orgulloso). De que quere vingarse Agotta? Sobre a unidade do eúscaro? Cal é a orixe do seu odio? Que alguén queira mostrar a ortografía? É un reflexo tribal? Teño tamén parte de responsabilidade en todo ese horror de opresión lingüística –dasuposat– que di sufrir Agotta?

Non sei nada, e xa non creo que vaia saber moito. Bo, é mentira; polo menos aprendín un pouco de ornitoloxía: É dicir, que en Euskal Herria todos os merlos son brancos. Non hai máis que unha pinga.