Isto é unha guerra e necesitamos trincheiras. De feito, o colectivo Guka de Bilbao ensinounos, entre outras cousas: Entre as actividades programadas para o Arriaga, tan só o 20% foron en eúscaro e o 2,5% das actividades culturais de adultos do Concello de Bilbao. Unha desas trincheiras é a Bira Kultur Gunea, e Lutxo Egia, unha das loitadoras desta trincheira. Así mesmo, Egia acaba de publicar a colección de textos escénicos Guardasol gorria na colección Ganbila que edita Susa con EHAZE.

 

Como di un dos protagonistas, vivimos nunha civilización que ten “un piloto automático de autodestrución en marcha”. E nós dicimos que este libro nos trae á escena diferentes situacións desa autodestrución: Free tour reprende ao apaixonado guía turístico gentrificador; Catorce reflexiones dun notario de suicidios; O debate dialéctico surrealista do que somos Identitarteak; e O seu é a comedia de Oxtul Aigé alter egoa, dirixida por Harkaitz Cano e verificada por Ana Galarraga. Como di a verdade a Cano, “a arte esixe algo extraordinario” e, desde logo, este libro é unha ridícula viaxe do insólito.

Tal viache leva algo que sabemos: todo é un constructo. Pero vai máis aló: que pasaría si tomásemos en serio o que sabemos e o desconstruyéramos con absurdo e humor? Ese é o fío condutor que atopamos ao libro. Por exemplo, cuéstionase a forma na que entendemos a propia vida e dise que vivimos no seo dunha “acción kamikaze responsable”. Preguntarase “si non somos o que somos e non somos o que queremos ser, que somos?”. E para terminar, Galarraga ditaminará que acreditou: “Que a ficción é tan crible como a verdade”. E unha vez desmontados os constructos?

Pois ben, unha vez desedificado: Xira. É dicir, sendo os kamikazes responsables, necesitamos espazos para a reconstrución. Necesitamos lugares para ensaiar a quen queremos ser. Para decidir cales son as nosas loitas. Necesitamos espazos que traballen en euskera para que sexamos responsables en Bilbao.