Na circulación as prioridades desempeñan un papel fundamental. Son as primeiras cousas que aprendemos a conducir: si non dominamos as rotondas e o STOP non conseguiremos o permiso de conducir.
Con todo, as prioridades non son cuestións neutras, senón que foron modificadas pola historia e os intereses contrapostos. Cando os coches empezaron a aparecer nas cidades, o número de mortos non parou de aumentar, xa que empezaron a circular a gran velocidade polas rúas comúns. Isto puxo sobre a mesa dúas opcións: limitar a velocidade dos coches ou botar aos peóns polas estradas. O empuxe da industria automobilística logrou que a segunda oportunidade impuxésese. De súpeto, os viandantes convertéronse nos culpables da súa morte, ao atravesar sen permiso a zona natural do coche.
Os semáforos poden indicar, de forma máis clara, o deslizamiento desta prioridade. Cóntalle canto tempo permanece o peón en espera e o resto da estrada. Mediante unha regra de tres pódese calcular cantas veces menos vale o tempo dun peón.
Cada rúa de aparcadoiro podía ser unha beirarrúa chea de árbores, cada parking podía ser substituído por un parque
As prioridades tamén son fundamentais na política de transportes: cada rúa chea de aparcadoiros podería ser unha beirarrúa chea de árbores, cada parking podía ser substituído por un parque e cun pouco de diñeiro destinado ás autoestradas poderiamos ter un transporte público digno. Non é casualidade que case o 70% do espazo urbano de España estea orientado aos coches; e as casas que desapareceron en Bilbao para dar paso á variante de Rekalde non foron ventiladas.
A variante do Txorierri, a Supersur, o túnel de Autzagane… até agora sempre estivo verde o semáforo da Deputación de Bizkaia para as novas autoestradas. A autovía Subflubiala, que uniría Leioa e Sestao, tamén recibiu a luz verde da Deputación, aínda que parece que algúns veciños se cruzaron no seu camiño para parar o proxecto. Din que non lles parece razoable destinar case mil millóns de euros a esta infraestrutura, nun momento no que os servizos públicos están necesitados de diñeiro. Tamén preocupa as emerxencias climáticas e a contaminación do aire. Algúns mesmo apoian o seu instituto, argumentando que a construción dun túnel de tres quilómetros no propio patio pon en cuestión a súa supervivencia. A acampada tivo lugar o pasado mes de setembro e agora organizouse unha manifestación en Bilbao.
Que vai servir máis, a luz verde da deputación ou o empuxe da cidadanía? Está por ver, pero nós non quedaremos mirando. O 8 de febreiro nós tamén sairemos á rúa para cortar o camiño a este proxecto. Ponche tamén a ti.