Alosia
Perlata
Autoproducción, 2024

----------------------------------------------------

O grupo de Arrasate Perlata publicou un novo traballo. Ten varios discos ás súas costas e o seu último traballo é punk, Oi! e foi un documental en homenaxe á irrepetible mestra Jesusi Etxeberria, que fixo de ponte do rock, un exercicio de amor e recoñecemento. Agora, co foco posto de novo na música, crearon un novo disco de dez cancións, xunto cun libreto de fanzines onde se mesturan palabras, reflexións e debuxos de varios tatuadores.

É evidente que o cuarteto se atopa nunha nova fase. Por primeira vez en moito tempo, conseguiron un batería estable, que ha interiorizado plenamente a súa personalidade en grupo e que engadiu un ritmo denso. O grupo ten a oportunidade de tocar máis que nunca, pero toman a medida porque teñen claro cando, onde e para que tocar. Crendo na acción política, as palabras do cuarteto permiten reflexionar seria e libremente, coidarse mutuamente e, en definitiva, vivir. As bobadas están dabondo na vida e, por tanto, tamén neste grupo.

As cancións foron gravadas no Sound Of Syrens de Pamplona, dando a cada un o ton que necesitaba, e buscaron a harmonía e a música. Un gramo é do todo correcto, rabioso e rápido, e coa batería tallada, ten o rastro de Biznaga na melodía.Viño e xasmín é máis forte, un punk-rock de voz diferente e enriquecido con matices. Mak é a peza interior, sensible, que vai in crescendo e que se disfraza de cheiro da Ribeira. Kintsugi compara o rock forte, a rabia e os medias tempos. O punk-rock juguetón e pegañento de Geltzeko engancharache. A miña paz é outro trallazo punk-rock que toma o aspecto de Dead Girls. Iguana desde o máis salvaxe, medio rapeado e escuridade de Vomito. O miselio é unha ensalada doutros ritmos e tempos. Unha peza pegañenta e potente que fai do SLF ao punk-rock actual. E, por último, Araoa: un feitizo penetrante que bebe da tribal, da Eneritz Furya e do nois, abrindo as portas do grupo para profundar noutras zonas.