A pesar de todos os clamores e campañas, leis, normas, plans e orzamentos, mecanismos de protección e máquinas punitivas, os casos duros e as condutas malvadas seguen enchendo os informativos, tanto de goteo como de ballón, as accións de protesta, as manifestacións e as declaracións (e outras expresións en voz baixa que aparecen de cando en vez en contra, suxerindo que as mulleres tamén xogamos violentamente contra os homes…).
O actor Urko Olazabal acaba de dicir: Nevenka é unha película dirixida sobre todo aos homes, para que os homes poidan sacar conclusións sobre o seu comportamento.
E agradecen a intención e a vontade, pero é decepcionante ver que a situación (a tendencia dos homes a abusar e abusar das mulleres) non cambia apenas. Os medios de comunicación sumáronse á traxedia de fai 24 anos e ao xuízo polo caso Pélicot, aínda máis vergoñoso. Parece que o tempo non o conta, que sempre estamos no lugar de sempre e como sempre, onde os homes (máis ou menos) pensan que poden facer o que queiran ás mulleres que toman (a todas as mulleres). ).
Parece que falamos de sexo, pero o sexo é unha capa superficial, rechamante e morbosa. Debaixo, en profundidade, hai raíces que pasan en disimulo
Casos como o de Nevenka continúan ocorrendo. E resulta curioso que o señor Pélicot sexa “pioneiro” na súa conduta (el primeiro e o seu imitador segundo…). Realmente sorprendente que sexa o primeiro en inventarse un plan tan sofisticado, que durou tanto tempo, sen precedentes (sen que outros homes fagan nada semellante).
E parece que falamos de sexo, pero o sexo é unha capa superficial, rechamante e morbosa. Debaixo, en profundidade, atópanse as raíces, que pasan en disimulo, que se mostran aos poucos (e que afectan tamén a ámbitos non sexuais).
Ás veces, alguén se levanta dunha punta da alfombra e aí están algúns indicios dun problema de fondo á vista. Por exemplo, un escritor (dous, tres, catro, a maioría mulleres…) empeza a contar o que non foi recollido en investigacións enxeñosas: o medo e as vertixes obstinadas dos homes para liberar o poder dos séculos, a infinita comprensión das mulleres respecto da vontade de poder e control dos homes, e a necesidade dunha reeducación xigantesca e xeneral de todos para vivir libremente no respecto mutuo.
Algúns escritores vascos (dous, tres, catro, todas elas mulleres…) están a encher as páxinas e dando indicios, e moitos lectores están a ler esas páxinas, que alegría! Pero, ai, as estatísticas din que ás mulleres, sobre todo, lenas as mulleres…