argia.eus
INPRIMATU
Micro na man e sorriso nos beizos
Amaia Alvarez Uria 2023ko azaroaren 03a

Ño!

Textos: Ilustracións Eli Pagola e Miren
Artetxe: Luz Maitane
Gartziandia, 2023

------------------------------------------------------

Antes e despois do cómic, tanto na pel e contraportada como nas tapas e tapas interiores, hai imaxes e palabras que achegan moita información. E é que aparecen mulleres bertsolaris, gozando da canción, contentas de polas e expresando a súa irmandade.

Ademais, temos unha cita de Marcelina Lopetegi Olaiz e a imaxe de Joxepa Antoni Aranberri Xenpelar antes e despois de empezar (e tamén nas últimas páxinas unha selección de versos sobre os seus hermanitas). Por outra banda, o público tamén aparece nas cubertas, sorprendido polos versos escoitados, que ás veces están saturados.

Segundo os autores Eli Pagola, Miren Artetxe e Maitane Gartziandia, este cómic é un paso máis no empoderamiento das mulleres bertsolaris nos últimos anos. O título tamén é significativo, o devandito para as mulleres que se usa para dicir cunha palabra (pouco) o que no hitano sería ‘aizan!’ ou ‘har ezan!’.

O cómic divídese en dez partes. Na rúa, na casa, no coche, nas sesións de bertsos aparecerán os sentimentos, pensamentos e experiencias escollidos baseados nos vividos polos autores ou a súa contorna: influencia do patriarcado no mundo do bertso, redes e alianzas feministas, humor e reivindicación, corporais, anécdotas ou metáforas.

Debuxáronse personaxes realistas (non estereotipados ou abstractos) e saliéntase a figura por encima do fondo, porque as persoas son importantes nestas páxinas, non contextos ou matices. Predominan os planos medios e próximos para converter ao lector en cómplice ou testemuña. As máis comúns son as viñetas de folla enteira, pero tamén hai secuencias de tres ou catro parellas nalgunhas follas, sen raias separadoras, imaxes xuntas.

Tamén se fai genealogía feminista, debuxando unha memoria histórica determinada. No título de “Un marrón a un mesmo”, Virginia Woolfi faille o xesto e ao longo do cómic aparece a fotografía de Joxepa Antori como estímulo para o empoderamiento.

Este traballo é lexible tras a lectura da garganta de Uxue Alberdi, é unha achega de bertsolaris feministas con outro formato, ton e estilo que lle deixará na cabeza e nos beizos o sorriso.