Nos últimos anos continuei o traballo dos axentes vascos no ámbito dixital. Na actualidade existen diferentes maneiras de entender o papel do eúscaro no ámbito dixital e ao redor das tecnoloxías que o promoven. Nesta columna compartirei algunhas reflexións sobre estes puntos de vista, sempre recoñecendo que o que eu coñezo é limitado e co obxectivo de aclarar as miñas ideas ao mesmo tempo que escribo.

En relación coa súa relación actual coa tecnoloxía vexo tres tipos de axentes ou proxectos. Non teñen por que ser excluíntes entre si, eu adoito estar ao carón ou outro segundo o proxecto.

Por unha banda, os axentes estreitamente vinculados ao eúscaro queren impulsar a presenza do eúscaro na inmensa praza dos recursos dixitais. Que o eúscaro apareza na cabeza unha realidade, onde haxa persoas, entrevistas, contidos.

Doutra banda, para facilitar o traballo dos anteriores existe un conxunto de axentes nos que se desenvolven numerosas innovacións tecnolóxicas. Aqueles que entenden que coa automatización está máis cerca a adquisición dun espazo dixital en eúscaro.

Por último, diversos axentes parecen representar o espazo dixital vasco como unha horta dixital próxima. E con esta idea, o ámbito dixital e as tecnoloxías que o promoven están a repensar. Buscan tecnoloxías alternativas para facilitar e coidar as relacións dos vascos, as entrevistas, os contidos... Crearon unha horta dixital para o eúscaro, aprenderon a cultivar a horta, adquiriron coñecemento, convertéronse en independentes, e ademais comparten colleita, pondo o coñecemento libre ao alcance de todos, ampliando a innovación entre outros axentes.

A tecnoloxía dixital que temos na actualidade ofrécenos excelentes oportunidades para representar o mundo e dar forma ao mesmo, e o eúscaro converteuse nunha fonte de innovación.