Hai catro anos, recentemente constituído o goberno municipal de San Sebastián, denunciei neste recuncho que a política lingüística do alcalde foi máis alta. O inicio foi certamente lamentable, xa que en apenas un mes volveu acumular moitos pasos atrás: elixiu a un responsable político incapaz de falar en eúscaro para un departamento de eúscaro; contratou a policías municipais que non estaban capacitados en eúscaro e a un gran número de axentes de mobilidade (posteriormente se repetió ano tras ano a “excepción”); escribiu “toldero” nos novos traxes dos tolderos; apareceron rotulados unicamente en castelán, cartelarías de estivais e en farois e paneis privados..
Neste sentido, reivindicé que o Concello de San Sebastián debería mostrar un novo impulso para establecer normas e acelerar a normalización do eúscaro, para que o plan de eúscaro que estaba en marcha fóra do século XXI.
Tratamos de acompañar as advertencias coas propostas, pero até o final da lexislatura non vimos a intención de sumarse á suposta alcaldesa euskaltzale
Bo, pasaron catro anos, e con eles unha pandemia que rexeitou aínda máis a cultura vasca. Na illa de Santa Clara apareceu un sumidoiro de sátor, así como unha profunda e escuro sorriso, e desde alí fóronse baixando os fondos que podían destinarse ao teatro en eúscaro, así como a publicidade para os medios de comunicación en eúscaro, do mesmo xeito que as augas sucias baixan polo inodoro. Retiveron a normativa para construír casas, custe o que custe (por suposto), afogando a zona respiratoria, así como para contratar a un director non habilitado en eúscaro responsable de todo un departamento municipal, ou para que a publicidade monolingüe en marquesiñas teña un prazo de caducidade de dez anos. E quedounos a palabra na boca como nos atascou a picada no buraco da garganta, en varios aloxamentos noentieneses…
Tratamos de apoiar as advertencias coas propostas, pero até o final da lexislatura, nun ambiente electoral, non vimos a intención de sumarse á alcaldía euskaltzale. Tampouco merecen a pena apuntar os intentos dos neofranquistas municipais por menosprezar os dereitos lingüísticos dos vascos, ou si, porque non parece casual que se mantiveron as cadeiras de brazos, cando os xulgados empezaron a obstaculizar o progreso do eúscaro.
No mesmo período, incrementouse en dez puntos o número de empregados municipais que obtiveron o perfil lingüístico necesario para o posto de traballo (83%), e mantívose o nivel de uso do eúscaro nas rúas de San Sebastián, á vez que se segue crecendo o coñecemento, co que haberá que facer un clic sobre a botella medio buxán.