Esta semana chegou aos meus oídos o eco dalgúns debates sobre a dobraxe automática. Parece que hai certas intelixencias artificiais que están en camiño de alcanzar un alto nivel de dobraxe, equiparable ao ser humano, e que poden realizar o traballo de dobraxe en tempo real.

A ameaza da perda de traballo que xa supuxo a dixitalización en moitas profesións nos últimos vinte anos, esta tecnoloxía leva aos doblistas actores. Os profesionais que traballan na dobraxe consideran que as súas posibilidades laborais diminuirán a medida que se vaia desenvolvendo a posibilidade de traducir a calquera idioma utilizando voces orixinais cunha intelixencia artificial de forma máis económica. Si chegásemos a isto, por exemplo, poderiamos escoitar a Cate Blanchett en eúscaro “na súa voz”, en calquera película dobrada automaticamente. Por todo iso, varios sindicatos de dobladores levantaron a voz, pedindo que se fixen no que hai que vir e que reflexionen sobre a regulación.

Pero, e si todo isto fose unha oportunidade máis que unha ameaza? Si fose unha oportunidade para as linguas minorizadas? Até onde chegará esta tecnoloxía? Haberá un botón nas plataformas de vídeo e streaming para a tradución automática instantánea con calquera idioma? Sería beneficioso isto para as linguas minoritarias?... En principio veume á cabeza o si, pero pensando, si coa tradución automatizada puidésemos consumir todos os contidos do mundo na nosa lingua, para que crealo nunha lingua minoritaria? Que cultura sería a transmisión cultural? Homoxeneizarían as concepcións do mundo aínda que fosen varias linguas? Sería beneficioso? A pesar da pervivencia das linguas, as culturas estarían en vías de extinción?