O 8 de marzo o Movemento Feminista de Euskal Herria anunciou unha folga en favor do sistema público de coidados para o outono, xa que o coidado non pode seguir sendo negocio. Agora, polas rúas, polos barrios, polos pobos, hai que articular o movemento desa folga. A convocatoria de folga é, ademais, unha resposta á proposta de converter o día de loita en festivo (e o desexo de que a anterior folga feminista baleire de significados).

As feministas demostramos que os dereitos gañados non duran para sempre, que os atacan unha e outra vez e que poden estar en perigo se non os defendemos. O que ao parecer era un dereito universal á saúde está en xogo, non se pode aceptar a privatización do sistema sanitario que se está dando mentres se destrúe o público. Ao mesmo tempo, o mantemento do sistema de pensións está a xerar unha tensión de rúa, atrasando a idade de xubilación e endurecendo as condicións, dificultando e atrasando o acceso dos mozos ao traballo. E o coidado das persoas maiores está a deixarse en mans privadas, cargadas en moitas ocasións á conta de mulleres nunha situación laboral moi precarizada.

Por tanto, no centro da vida hai razóns suficientes para ir á folga.