Hai uns anos tiven a oportunidade de coñecer a Pablo Antoñana. Pablo e Elvira Sainz, claro. Elvira queixábase de que o seu marido era moi desordenado e non tiña horarios. Dicíao con desesperación e amor, ambos os do mesmo tamaño. Cando estabamos na conversación pregunteille si andaba por Internet. Non, díxome rotundamente. Non navegaba por Internet con medo a perder a pista do que estaba a facer. Eu, con todo, amo a penetración sen ningún obxectivo nin fin. Así chego a unha entrevista a Bernardo Atxaga, que conta por que empezou a escribir poesía grazas á fascinación que lle suscitaban as misas latinas, que non entendía todo pero que era belo o escoitado. Esta entrevista levoume a outro de Angel Erro e copiei unha frase no documento que chamei Bazka e que recibe de todo: “Non podo pór demasiadas metáforas inexplicables unha tras outra, necesito claridade: limar un pouco esa rutina e facela brillar na medida do posible”.