David Mcke escribiu en 1969, por influencia do pintor suízo Paul Klee, a historia do elefante de cores Elmer. Este libro reivindicaba a relación e o respecto entre diferentes. Elmer non é como os demais elefantes, e iso puidémolo ver nos libros nos que Elmer foi protagonista. Publicáronse oito libros en eúscaro dentro da colección Elmer, o último Elmer e o conto para durmir, en novembro do ano pasado. E iso é o último que se publicou en euskera antes de morrer o autor. E é que David Mckee faleceu o pasado 6 de abril sen apenas ningún tipo de repercusión entre nós –aínda que algúns libros, ademais dos anteriores, como o marabilloso Beñat, fosen publicados en eúscaro–.

Como en libros anteriores, o argumento deste álbum é moi sinxelo: “Elmer, elefante de cores, a piques de dar un paseo pola tarde, apareceron dous cachorros elefantes coa súa nai.

–Ola, Elmer –dixo a nai–. Vas coidar de Stella e de Mel, por favor? Teño que ir ver á miña irmá”.

E Elmer terá que coidar a Stella e a Mel e durmirse; entón Elmer decide dar un paseo pensando que se durmirán inmediatamente despois dunha fatigosa excursión, mentres que ao longo do paseo atópanse con varios animais do bosque, que insisten no mesmo lema: “Cóntame un conto e durmiranse”. E algún neno de cada animal falará do seu conto favorito: “Sobre a galleta máxica”; “Sobre o monstro que perdeu a sombra”, “Sobre o eco”… Cando ao final toca contar o conto para durmir Stella e Mel non só, Elmer tamén quedará durmido.

As tradicionais cores pasteis de Mcke dan unha especial alegría e espectacularidade ao relato, son trazos sinxelos de animais feitos con lapis, e cores vivas e alegres alegran a vista como en todas as historias e saídas de Elmer.

Unha bonita historia, outra vez de elefante de cores, simple e alegre, que fala da xenerosidade, do ambiente entre amigos ou da importancia de que cada un poida desenvolver as súas ideas, iso si, sempre cun toque de humor.