En solitario non se pode, cantaba Laboa. Iso sábeo todo o cendilaje da prisión, os cans, os matóns (boquerones, azuis, cárceres...), os directores de cárceres, etc. Si os reclusos súmanse, son perigosos! Por iso, o seu obxectivo (e obsesión) é eliminar a solidariedade e a conciencia colectiva. Con este fin, pouca orixinalidade:Os presos utilizan o vello maquiavélico Divide et impera para que nos piquemos mutuamente, en lugar de organizar protestas para combater os abusos que temos no pan de cada día. Os vellos acábanse , homo homini lupus. Tanto dentro como fose. Somos conscientes de que os actuais estados capitalistas que loitamos só son o espello fiel do cárcere: patriarcais, autoritarios e, por suposto, ligados a insignias similares.

Non temos máis que botar unha ollada á historia para darnos conta de que as polémicas entre as esquerdas non fixeron máis que debilitar as revolucións, xa sexan comunistas contra os anarquistas na revolución rusa ou na guerra de España no 36, ou os enfrontamentos entre feministas sobre temas concretos, ou os desacordos entre as esquerdas turcas co movemento liberador de Kurdistán.... Desde logo, na turbulenta realidade política de Euskal Herria de hoxe.

Aínda que levo só dez anos no cárcere, eu non coñecín as redes sociais e, moito menos, as controversias políticas que se suscitan nela (será de Cro-Magnon...? ). Sen dúbida, estas redes poden ser unha ferramenta eficaz para a loita ideolóxica, pero, en cambio, pensar que escoitar, en lugar de ir en contra do inimigo, aliméntanse con demasiada frecuencia das polémicas entre esquerdas, nacionalistas e revolucionarias.

Pola contra, parece que a cociña vasca machucada está en pleno caldo de siglas. Paréceme que non é un fenómeno lamentable... en absoluto! Se se mesturan varios elementos de combate en lume suave, tan natural como lexítimo e, sobre todo, cunha visión revolucionaria e estratéxica! ), pondo o mollo(s) da revolución a gallarón e reforzando o camiño da vitoria. Neste caldo de siglas non temos por que ser rivais, ignorando o fast-food da socialdemocracia, para que a diversidade se converta nunha forza!

Organizada ou non, con paixón pola terra e sempre traballando temas locais. Algúns organizarán manifestacións e reunións, outras festas e concertos; os de aquí sacudiron a rúa, crearán cooperativas alternativas, loitarán polas institucións; reunirémonos nas casas de mocidade do pobo, nas residencias de anciáns, nos colexios e nas casas de barrio, nos concellos ou na rúa vermella para crear, debater, soñar, actuar; iniciativas populares, desobediencia, vodas culturais, meigos para escribir peripecias. Todos ou ninguén, todo ou nada! Para combater a violencia estrutural dos Estados e construír un país/é libre, temos unha saborosa variedade de ingredientes, manéxache a gusto e a loitar!