Fóronsenos o Nadal, pero aínda temos en mente os turróns e os momentos divertidos que pasamos coa familia e os amigos. Tamén temos nos nosos pensamentos recordos dalgúns dos concertos que gozamos estes días. Un deles, sen dúbida, é o Oratorio de Nadal dedicado ao ciclo Kursaal Eszena.

É unha obra preciosa, en todos os tramos vese a mestría de compor Bach. O Oratorio está composto por seis cantantes, cada un deles para unha das festas litúrxicas de Nadal. Nesta ocasión escoitamos a catro: o tres primeiros coinciden co tres primeiros días de Nadal e o sexto trata o tema da Epifanía.

Como dixemos, é unha obra apaixonante e á vez tenra. Con todo, este Oratorio non foi considerado especialmente até hai pouco, quizá porque non se entendeu o procedemento de Bach, chamado parodia. Isto significa que Bach coseu o oratorio cos temas das obras escritas anteriormente. A pesar deste carácter mix, non se pode negar a súa beleza.

A versión achegada por Kursaal Eszena foi mundial. Tivemos un par de grandes grupos sobre o escenario. Por unha banda, o grupo Le Concert Lorrain que utiliza instrumentos da época e, por outro, o coro Desdner Kammerchor. Ambos os impecables. O director Andrew Parrott soubo redondear este peculiar son da banda e suavizar con mestría a amargura dos antigos instrumentos.O coro, baixo a dirección de Robert Schad, apareceu moi homoxéneo en todas as cordas e actuou moi ben en todo momento.

O catro solistas foron moi convincentes. O tenor James Gilchrist fixo o papel do Evanxelista á perfección, moi expresivo en todos os recitados. A súa voz fíxose clara e poderosa. O baixo Peter Harvey explicou a exquisita e exacta emisión, sobre todo nos duos. En Martha McLorina o contralto puido quedar ensombrecido, sobre todo xunto á soprano Joanne Lunn, a súa canción foi tan impactante e vibrante, tan preciosa.

O concerto resultou fresco e perfecto, e o público respondeu con brochetas de entusiasmo.