Lendo a biografía de Kilian Jornet facía dúas ou tres anos, nunha proba que nun instante levou o seu corpo até o límite e o límite, e que estaba a piques de renderse, expuxo os seus pensamentos íntimos: “Teño que acabar pola miña familia” –estaban a esperar na chegada–. A miña primeira reflexión: “Pero, que che pediu a túa familia? De quen é esa necesidade? Que é o que hai que demostrar exactamente?”. Que impresión causáronme aquelas palabras! Ten que ver coa necesidade de confundir á familia nos logros deportivos propios. Vou abrir o melón.
En primeiro lugar, non vou negar que nos éxitos que obtemos nas nosas vidas inflúe a familia da nosa contorna, dunha maneira ou outra, mostrando o seu apoio e apoio. Con todo, en que medida hai que atribuír estes logros á familia? É máis, por que sentimos a necesidade de expresar publicamente esa vivencia? E por que ese afloramiento está máis normalizado e asumido que en calquera outro ámbito deportivo?
Nos últimos actos de acollida, homenaxe ou recoñecemento a diferentes deportistas, vimos a moitos rodeados de familias. Si comparamos o caso dos deportistas profesionais con calquera outro posto de traballo, non nos parecería normal que no momento da xubilación toda a familia acuda á celebración. Ou si? E sería o orgullo da nosa familia o mesmo? Ou non? É posible que só no caso dos deportistas a familia faga un esforzo real que merece un recoñecemento público?
E cando o deportista elixe a forma de explicar á familia? Por exemplo, gañar un campionato, coller aos nenos en brazos e polos entre as miradas e os berros de miles de persoas. Por este motivo varios deportistas foron multados. Ou a necesidade ou o costume de facer os últimos metros dunha carreira co fillo ou a filla en brazos? Cal é o significado desa imaxe? O neno é un trofeo? Está a proxectarse o orgullo persoal nos nenos? Desexo compartir un momento de alegría coa familia? Expresar publicamente que o pai ou a nai están comprometidos? As dificultades de ser deportista e pai ou nai son unha forma de celebrar os logros combinados co esforzo? Todos xuntos? Ningunha?
O desexo de preservar a imaxe dos nenos, a súa intimidade e a súa privacidade na sociedade actual enfróntase nas redes sociais a unha permanente exposición pública da propia vida. Entón, que é o que nos leva ao deporte a explicar comportamentos que non se manifestan noutros ámbitos? Por que aplicar un criterio diferente? Estamos a mesturar conceptos de modelo e heroe? Cal é a razón pola que aparece ou se mostra a familia nos seus logros deportivos?