argia.eus
INPRIMATU
Unai Iturriaga Zugaza-Artaza:
"A única similitude que teñen os bertsos co debuxo é o desexo de fumar que me producen"
Garazi Zabaleta 2016ko abenduaren 01
Argazkia: Dani Blanco

A pesar de participar en Altza Porru, non fixeches un relato completo de cómic a diferenza do resto de debuxantes. Censurouche Jakoba?

Sabía que Jacob tiña intención de censurarme e por iso, dándome importancia a min mesmo, decidín non darme esa oportunidade. E si, é verdade que non fixen un relato completo de cómic como o resto de debuxantes, porque volvín a revivir con Jakoba e escribirei e debuxarei o seguinte álbum na súa totalidade. En calquera caso, non publiques isto porque os demais debuxantes se enfurecerán, ou fixo a mesma oferta a todos os demais? !–.


Pero aproveitaches para crear o superheroe Jackoba e convertelo nunha nogueira. Tiña motivos para censurarche, quizá…

Jackoba apareceu por primeira vez na revista H28 Super Erroia e renunciando á oferta da sección Garden&Heroes de Marvel decidín gardala para Altza Porru. O feito de converterme en nogueira ten unha simple explicación: son un debuxante insignificante e cústame debuxar os corpos que se moven.


Sentíchesche cómodo no exercicio “A Quenda da Desapción”, non?

Si vostede di que non, porque estou afeito ao tema do cárcere. A única similitude que teñen o facer e o debuxar en versos é que un e outro me dan un enorme desexo de fumar.

Nas
conversacións anteriores han relacionado á horta co debuxo, a política ou o humor. Pode relacionarse co bertsolarismo?

Por suposto! Non seremos menos que debuxantes ou políticos! Nós tamén temos os nosos pementos, as nosas grandes cabazas, algunhas mazorcas (sempre con respecto) e un chominoso que crece por todas partes, como este servente.


É Unai Iturriaga Zugaza-Artaza un afeccionado aos Alberjin?

Recordo que antes de ter a ambición de propagar a nosa semente no mundo tiñamos ganas de cociñar en casa. A parella realizaba ocasionalmente uns albaricoques de carne picada e queixo. O simple feito de acordarme diso faime desexar que lle devolva o envío á cegoña de París.