Muñoz ten razón en dicir que as dúas administracións basean as súas políticas nunha reforma fiscal inxusta, que o fan desde o punto de vista das patronais e que a oposición non ofreceu aínda unha alternativa real. Ten razón Muñoz cando di que levan unha política antisindical de estilo thatcheriano, apostando pola “disciplina e a paz social” que quere a patronal. E ten toda a razón cando se pregunta como se poden levar a cabo as políticas sociais tendo a presión fiscal máis baixa de Europa, en beneficio do capital, as rendas altas e os beneficios empresariais.

Muñoz mirou aos partidos de esquerda, que non baixaron a garda. Non se poden apoiar as políticas neoliberais e capitalistas, e as administracións de ambas as comunidades están a traballar niso. Hai que buscar liñas de acción conxuntas entre os sindicatos abertzales e os movementos sociais transformadores. Hai que buscar alternativas ao neoliberalismo para lograr unha reforma fiscal e unha repartición xusta da riqueza.

A reacción do PNV, dicindo que o sindicato de Muñoz é un partido político e pedindo que se limite ao labor dun sindicato, reflicte moi ben o seu rostro. Todos os cidadáns, así como calquera sindicato ou movemento social, teñen dereito a criticar a actuación dos gobernos. A actitude máis axeitada sería aceptar os erros cometidos e deixar atrás o neoliberalismo, avanzando cara a unha sociedade máis xusta, igualitaria e solidaria.