Cal é o traballo que realizan?

Dentro da asociación Arrats está o programa Aukera, empezamos a traballar en 1998. O ano pasado, por exemplo, traballamos con case 1.200 prostitutas. Traballamos en Gipuzkoa. Temos dúas formas de traballar; por unha banda, traballamos nos locais que temos en Donostia e Irun, onde as mulleres se achegan para o que necesitan, e doutra banda, achegámonos aos seus lugares de traballo: o piso, o club ou a rúa. Proporcionámoslles preservativos e lubricantes, pero tamén asesoramento. Estamos para axudarlles no que necesitan.

Cal é o obxectivo principal do programa?

Coidar de quen desexen continuar exercendo a prostitución e atender ás súas necesidades. O obxectivo principal do noso programa é mostrar que eles teñen un espazo na sociedade e que teñen un lugar onde escoitar e entenderlles. Ter un lugar que non lles xulgue por exercer a prostitución.

Que medos ou dúbidas teñen sobre todo?

Cada persoa leva as súas inquietudes ás costas, que poden ser moi diferentes. Algúns preguntan pola lei estranxeira, outros preguntan pola profesionalidade, onde acudir para facer análise… Fannos moitas preguntas. Ao principio normalmente veñen visitarnos a recoller o preservativo e vaise creando unha relación entre nós, desenvolvendo a confianza.

Abolición, legalización… O debate está sobre a mesa.

Nós levamos tempo con ese debate e entendemos todas as posturas. Pero niso non entramos, nós reivindicamos os dereitos. O noso programa chámase Aukera e non é casualidade. Sabemos que é unha profesión moi difícil e que o estigma está aí. Por tanto, si unha persoa vén dicindo que quere saír da prostitución, entendémolo, pero tamén si vén dicindo que quere seguir. Estamos a favor dos dereitos e non de xulgar. Iso si, a maioría das mulleres que se nos achegan están a favor da legalización. Outra cousa é como se fará si legalízase. Pero se se fai con prudencia, eles están a favor diso. Temen o estigma en todo momento.

Como poden axudar os cidadáns?

A sociedade debe comprendelos. Creo que aínda falta moita educación para que estas persoas non se vexan como criminais. O importante é velo como o resto das persoas. É necesario comprendelos e non xulgalos.