Involuntariamente deulla coa punta do paraugas na cabeza. En dúas ocasións pediulle perdón sincero e nas dúas o ton suplicante foi máis ben evidente. Só uns segundos bastaron para converter ao ferido en ferido, de forma vulnerable. Acúsalle de deixar unha cara que podería raiar as mil puntas dun paraugas, aínda que o golpe non lle causou dor física. O poder deulle entón a facultade de elevar a voz, de elevala sobre a outra, de gritarlle publicamente: “Segue ao teu pobo, aquí non fas máis que dor. Tamén co paraugas. Isto é!”.

A muller, de orixe árabe, marchouse coa cabeza baixa. Fuxindo, repelida. “Todo é cuestión de poder” pensaches nese momento. E si a muller non fose árabe? E si o árabe non fose unha muller? Si sendo muller e árabe, desenvolvésese con gran destreza na conversación en castelán? Naturalmente, todas estas preguntas son retóricas. Coñeces perfectamente as súas respostas e o malvado fío que as une: todo é cuestión de poder no mundo civilizado.