“Se algo está claro nestas eleccións é o seguinte: Beppe Grilo foi o gañador da etapa da Volta a España. E dicir que foi o gañador é eufemismo. As urnas expresaron un levantamento masivo contra as elites, que rexeitaron a candidatura. Polo menos un de cada catro votantes votou á lista de humoristas barbudos, moitas veces sen atreverse a anunciala nos institutos de sondaxe, entendendo que tamén forman parte da elite”. O artigo publicado por Massimo Gramellini no diario italiano A Stampa deixou poucas dúbidas: ás elites europeas que queren controlar a situación xurdiulles outro problema no sur de Europa.

O xornalista do diario da empresa Fiat non cre que sexa só un voto de castigo: “Está desesperada a esperanza de que os parlamentarios do Movemento das Cinco Estrelas sexan diferentes, que non enchan os petos, pero sobre todo que escoiten, porque os demais xa non o facían”. Púxoselle a etiqueta antipolítica aquí e alá. The Economist gritoulle desde un titular "pallaso". En xeral, o mundo financeiro ha enturbado os ollos co resultado de Grilo. Pero tamén apareceron voces críticas desde a esquerda co movemento. O escritor colectivo Wu Ming Internazionale.it publicou na súa páxina web que: “A pesar do aspecto e da retórica revolucionaria, cremos que M5S foi un defensor eficaz do que hai nos últimos anos. A forza que funcionou como ‘tapón’ para equilibrar o sistema”.

Wu Ming considera que en Italia non houbo movementos cidadáns tan fortes como noutros estados do Mediterráneo, o que facilitou o camiño a Beppe Grilo e ao empresario Gianroberto Casaleggio para organizar o Movemento das Cinco Estrelas. “Trátase dun ‘movemento’ estritamente controlado e guiado por un vértice, que recolle e emula as reivindicacións dos movementos populares, confundíndoas con apologías a favor do capitalismo ‘san’, así como con discursos superficiais sobre a honestidade do político/administrador individual. Teñen un programa confuso no que hai propostas liberais, antiliberais, centralistas, federalistas, libertarios e de extrema esquerda”.

De todos os xeitos, os de Wu Ming non descartan que o movemento de Grilo poida converterse nun instrumento de transformación se non é o seu propio prisioneiro. A esa opinión referiuse tamén o teórico marxista-autonomista Franco Berardi. Recibimos as súas palabras desde o portal ElDiario.é: "O partido de Grilo vetou o goberno da ditadura financeira en Cataluña. Agora é o momento de mover á sociedade. Contarán a sociedade con enerxía e intelixencia suficiente para autogestionar a vida social cun movemento de ocupación global? Se non temos esa enerxía, merecémonos o desastre que vén”. Incluso sacándoo do contexto italiano, parece algo pensado.