Xornalista feminista ou feminista xornalista?

O xornalismo é a miña vocación e profesión. Na revista Pikara demostramos que o feminismo mellora o xornalismo, analizando a realidade, superando o androcentrismo e tratando novos puntos de vista.

Os homes e as mulleres non viven en igualdade.

Quen o pense, que busque estadísticas laborais, datos sobre violencia sexista ou conte cantas mulleres aparecen nun xornal.

Fálase de micromachismo, algúns din que non é para tanto.

E outros moitos responden cun machismo brutal: chaman puta e lesbiana. É imprescindible identificar as actitudes e hábitos machistas que se repiten de forma involuntaria na nosa contorna.

Unha palmada no traseiro, babeante, bromas crenzas, que moitos pensan que son lexítimas.

As mulleres prepárannos desde pequenos para sufrir en segredo agresións sexistas e sentirnos avergoñados. Si protestamos, acúsannos de ser groseiros e exajerados.

"Desbástelle unha gabanza?", preguntará alguén, e non necesariamente a estada.

A clave é o contexto: na rúa, a pantasma da violación; no traballo, a tendencia a ser tratados como obxectos sexuais, máis que como compañeiros de traballo. Moitas veces o obxectivo das gabanzas é demostrar a virilidade. Pido empatía e respecto.

Din que o feminismo é feminismo.

Confundirse coa feminidade é unha estratexia para obstaculizar a transformación social que supón.

E fai falta algo máis que ser muller para ser feminista?

Conciencia. Está claro que Esperanza Aguirre non é feminista. Doutra banda, moitas mulleres teñen unha actitude feminista, pero non se identifican por esa mala reputación.

Claro que o machismo nega tamén ao home.

Sen dúbida. Si non tes ganas de ligar, si non es deportista ou temerario, si es cariñoso, si gústache Ken Zazpi... Sempre ten que ser cansado ter que demostrar que es moi macho.

O home non é, por tanto, machista en si mesmo.

O machismo está arraigado en todos, en min tamén. Non se trata de pór a etiqueta de machista, senón de que todos e todas analicemos as nosas posturas e tratemos de cambiar.

Imaxinábacho máis brutalmente.

E eu, ti máis diaños. Din que vivimos enfadados, pero eu son bastante feliz. Emma Goldman dixo: “Si non podo bailar, non é a miña revolución”.