Plantas e animais atópanse na simbiose e no mutualismo de axuda mutua en todas partes e en calquera momento. Ratos, morcegos, abellas, formigas... Están a traballar moito e todos teñen moito que gañar si empézase a colaborar coas plantas.

Hai moitas formas de colaboración. Algunhas como a lorra ou o auzolan, que está de moda entre nós. Auzolana, ese traballo xusto para axudar a quen se afana na perpetuidad... Prefiro a colaboración como a doutros. Unha obra comunal que, pola súa duración asegurada e o seu bo vivir, permite a todos vivir mellor.

Nós, con todo, non queremos vivir xuntos coas plantas nin cos animais. En aparencia.

Os datos son esclarecedores, moi circulares. Atención:

• Desde 1900 a diversidade de alimentos diminuíu un 75% en Europa e un 93% en EE. UU.
• O 33% das variedades de gando desapareceu ou se perderá pronto.
• No último século perdemos 30.000 variedades ou variedades de hortalizas. Cada seis horas facemos desaparecer outra.
• O 75% dos peixes dos mares están en perigo de extinción.

O comunal que podemos facer coas plantas e con todo o ecosistema é unha riqueza para todos. Pois ben, o ataque que está a sufrir a obra pública en todo o mundo está enfocado en tres grandes iniciativas de capital: o desprezar o valor do traballo, a comercialización do coñecemento e do coñecemento e a destrución extrema e rápida da natureza. O sociólogo portugués Boaventura Sousa Santos díxoo a semana pasada. Eu veño por completo. De onde temos que soster a nosa obra?