8 de abril de 1911 H. K. O físico holandés Onnes demostrou que tras arrefriar moito o mercurio, os electróns móvense sen resistencia. Noutras palabras, demostrou a existencia da superconductividad.

Onnes arrefriou o mercurio até 4,2 kelvin (-267ºC) e os electróns movéronse libremente sen resistencia. Desde entón, o obxectivo das investigacións foi conseguir a superconductividad a unha temperatura cada vez máis alta; o primeiro paso deuse en 1986, cando se
formou un cerámica superconductor composta de cobre e osíxeno en 150 kelvin (-123ºC).

A pesar de que na actualidade o estudo segue a liña apuntada anteriormente, xa se lle deron numerosas aplicacións. En medicamento, os detectores magnéticos para analizar o funcionamento do cerebro son un exemplo diso, pero a aplicación máis espectacular é o impulso á levitación, xa que así se desenvolveu o tren de alta velocidade Maglev. Unha liña experimental deste tren construíuse en Xapón, alcanzando unha velocidade de 581 km/h.