Estacionais

PRIMAVERA I Cando o reloxo da natureza chega ao seu tempo, o máis elegante de toda a estación ocupou o seu lugar. Árbore tras árbore, bosque tras bosque e cirurxía: O cuco reclama a primavera.	II. As árbores verdes, as flores transparentes e os doces ecos das gavetas dos animais nos grises claros amenceres resoaban sobre os outeiros. Tamén o sangue renóvasenos nas veas de todos os seres, diría que estaredes en todo o mundo namorados.	VERÁN III Tres meses despois, na emoción da primavera, un vaise e o outro chega, chegan os tempos na fila. Maduro de cebada e trigo e de millo que naceu na primavera no campo de millo, vaise transformando no verán.
IV Os días alárganse e as tardes acúrtanse, os compases do norte de todos miran ao sol. A boa elección das estacións fai que se enchan as montañas e énchanse as praias.	OUTONO V En todas partes hai millo, fabas, mazás e castañas, cada árbore adornou o bosque coas súas cores.O vento do sur convidou á pomba ao morno. Todos admiramos de verdade unha estación tan cálida.	VIN. Nadas neste mundo, como todas as criaturas, o ano envellece cada día.Cando na primavera se converteu nunha páxina creada, a hojarasca dinos na súa linguaxe que o inverno vén.
INVERNO VII E cando chega ese inverno, que é o que trae? Neve e cascabel, xeo tamén.A cojera afectada polo afastamento do sol ten o seu encanto, pero é a estación máis dura do ano.	VIII. As árbores foron desposuídos e as montañas hanse blanqueado, as eguas, as vacas e as ovellas afastáronse dos cumes, as suores da fronte dos labradores secáronse, quizá para ela a noite, durmiu a natureza.

Melodía:“Pello Joxepe” ou “Ou baserritxo”.

Envía os teus lotes a bertsoak@argia.eus. Os seleccionados publicaranse nesta páxina.