Goiburu parte dun coñecido restaurante do barrio, na maioría dos casos, unha multitude de paseantes que se dirixen cara á coñecida cima de Adarra, que tamén leva o nome de Lekaio e Agerre. Con todo, máis aló da sensación cálida que xera a subida ao corno, nas seguintes liñas proporase unha excursión circular que permitirá visitar os tesouros máis belos de Urnieta.

Empezamos a excursión fronte ao restaurante Besabi. Á esquerda, deixamos o camiño que nos levaría ao monte Oindi e enfrontámonos á ladeira do caserío Montefrio. A pesar de que o camiño ten unha tendencia á alza, avanzaremos con facilidade seguindo o carreiro que une piñeirais, hayedos e claros. Ao chegar ao arroio de Belabieta, con todo, atoparémonos cun forte pendente que nos levará até o hayedo de Xauxar, sinal de que chegou o momento de abandonar o forte pendente que sobe directamente á cima do Adarra. O noso obxectivo é pasar xunto á fonte de Agerreazpi e observar de primeira man o impoñente crómlech e a
coñecida columna de Eteneta, que permanecen firmemente asentados durante séculos na inmensidade de Agerreazpi.O

amplo de Agerre é o pescozo que separa os montes Adarra e Onddo. De lonxe pódese observar o famoso alicerce de tres metros que fai de mouteira dos cromlech de Eteneta. Eteneta I está formada por dous crómlech de tres ou catro metros de diámetro. A Eteneta II sitúase a uns 200 metros de altitude, en dirección a Onddo, e está formada por catro crómlech. Antes de partir cara ao Adarra, pódese ir e volver en poucos minutos ao cume de Onddo.Aínda que para chegar ao collado de Mantal, alén da crista do Adarra, non fai falta subir até o mesmo Corno, é recomendable superar a pendente que nos vai a requirir un pequeno esforzo e ascender até a cima, xa que desde o

Adarra gozaremos dunha panorámica única da costa guipuscoana. É destacable que o primeiro día do ano, seguindo a antiga tradición, moita xente de Donostialdea sobe ao Corno; o grupo de montaña Euskalduna ofrece un caldo quente na chaira entre as dúas cimas do cume, recibindo o novo ano.Para chegar á

anchura de Arlegor polo collado de Manttale, deberemos bordear o casco de Aballarri; tamén existe a posibilidade de ascender a Aballarri, pero con precaución, xa que a pendente é curta e empinada. As pedras deslizantes recubertas de brión deben ser pisadas con moito coidado e cara ao final necesitaremos a axuda das mans.

Polo mesmo camiño que subimos a Aballarrau, baixaremos de novo ao collado de Mantal e, pasando xunto ao impoñente peñasco de Sansonarri, chegaremos ao ancho de Arlegor. Segundo a lenda, o propio Sanson lanzou a pedra desde o monte Buruntza, contra os xentís que bailaban na zona de Arano, pero no momento de lanzala deuse un mergullo e quedou a medio camiño de meta.

Cerca do collado de Arlegor, atópase o monte Oindi. Deixamos á esquerda o camiño que sobe directamente ao seu cume e rodeámolo até chegar á zona de Munis, situada alén da montaña. Subindo polo piñeiral, en poucos minutos chegaremos ao claro onde se atopa o crisol de Munisco. Será unha agradable sorpresa cando cheguemos a este recuncho encantado e vexamos unhas pedras que, saíndo do solo, mostran unha punta afiada. Despois, e antes de volver ao momento de partida da excursión, merece a pena subir a Oindi, xa que poderemos observar a costa de Gipuzkoa máis cerca que polo alto do Corno.