Ouza, para ser unha metrópoli fai falta un metro?

Por suposto
, e en Bilbao temos máis que o Metro. Ese é a novo lema da Empresa.

Que máis: por favor, feixe o teu top-ten ou o top 3.

Top-ten, top-tres? Eu, top-less. Metrópoli? Paxarela si, bigilante. S-TOP.

Como dirías en eúscaro “mind the gap”?

A cuala? En Santutxu non se utiliza este tipo de produtos.

Famosa frase que se escoita unha e outra vez no metro de Londres: coidado co buraco, entre o tren e a plataforma.

Beeenoo é máis famoso “Never mind the bollocks (?)”. Lembrando a Sid (Sex Pistols)…

O locutor inglés que pon voz pediu millóns en dereitos de autor!

A cada un o seu. Ademais, si é novo english tivo que pagar as clases de english. Dicho un veterano de AEK.

Imaxina que a quen gravou a palabra “estación” custaralle millóns. Enriquecerse cunha soa palabra vasca!

E logo que o eúscaro non ten que escoitar para nada... Jeexxuuss.

Aos traballadores de Bilbao tócalles ofrecer unha “ximnasia emocional”. Por que?

En
Bilbao hai máis dun metro. Os 100 metros teñen que adestrar polo menos, aínda que sexa de forma emocional. Quen move a cabeza, como ocorre coas pernas, move o corazón. Non é así?

Supoñamos que quixeses ocultar a túa afección ao Athletic. Desenvolvéronse tanto as técnicas emocionais?

Esta hipótese é imposible. O amor é a emoción máis forte e cando un está namorado sente, sen querer. Sáenche cores! Arroibar o rostro dos homes da pel branca: branco e vermello, branco e vermello. Pois iso, o devandito.

En Teleberri adoitabas facer “enlaces” entre noticias. O máis complicado dos que lembras?

“Non é menos certo que aínda é certo brille pola súa ausencia acerto”. Escusatio non petita...

O máis inspirado?

Despedida do último Teleberri, antes de abandonar ETB: “Hai maneiras e maneiras de contar as cousas, de calquera xeito o primeiro debe ser coidar as maneiras, así se fai Teleberri, polo menos, á miña maneira”. (Hai maneiras e maneiras de dicir as cousas, o importante é coidar as maneiras en calquera forma, así se fai Teleberri, polo menos no meu estilo).

Dos torpes?

A máis torpe segundo os prexuízos. Porque para min non hai ningunha razón para entendelo mal. En imaxes, os funerais polas vítimas do atentado contra as Torres Xemelgas e as autoridades estadounidenses chorando, con Bush á cabeza. A miña voz en off: “Os ricos tamén choran” (os ricos tamén choran), como nos lembraba cada día unha coñecida serie de televisión naquela época. Non son ricos? Non choran? Sabiamos que os pobres son capaces de chorar. Os ricos non serán menos. Interpretación? Túa.

Converterche no responsable de comunicación da E Grega sería “crecer” para ti?

Euskal Herritarrok, xustamente os bilbaínos –Euskal Herria-Gran Bilbao, dio a mesma palabra... Mire Hiztegi 2000–, non se pode facer máis arriba. Que “E”? Grego? Pintura de A.