O futuro como espectáculo
- Tras as últimas eleccións autonómicas, Ibarretxe presentouse na sesión de investidura como lehendakari. Comprometeuse a dar a palabra á cidadanía para que, si lográsese un amplo acordo de normalización política entre os partidos políticos, nunha situación de non discriminación nin violencia, puidese ratificar ese posible acordo.
Xabier Gurrutxaga
2013ko maiatzaren 06a
Dani Blanco
Antes de nada, o escenario cambiou radicalmente a Ibarretxe e ao Goberno tripartito pola reivindicación do cesamento do fogo de ETA. Con el, o protagonismo pasou, por unha banda, a Zapatero e a ETA e, por outro, aos partidos que se reuniron en Loiola.
Comunicounos que ETA dera por terminada a tregua e iso supuxo o final do diálogo político coa banda terrorista. As esperanzas e as ilusións dos cidadáns quedaron totalmente desvanecidas. Outra vez no camiño.Nese
ambiente de desesperación enmárcase a proposta do lehendakari, presentada no Parlamento Vasco o pasado 28 de setembro, coa súa “folla de ruta”. É evidente que con esta iniciativa o lehendakari quere gañar un protagonismo que non tivo na época da tregua. Sabemos que a proposta ten moitas incógnitas e límites, que algúns son insuperables e que outros non están na súa man liberalos. Por exemplo, o final de ETA. Entre estas dificultades, unha das máis importantes está a de conseguir un gran apoio político e electoral da sociedade. Ante a resposta de Zapatero, cada vez é máis evidente que os resultados que se obteñan nas eleccións xerais do próximo ano van ter unha gran importancia á hora de debullar a súa proposta.
Para Ibarretxe e para o PNV non serán eleccións ordinarias. O lehendakari tomou nesta ocasión grandes riscos e fixo que o partido os acolla. Joseba Egibar deuse conta de que a folla de ruta pode quedar definida nesas eleccións, e por iso fixo a súa proposta. É dicir, que nesas eleccións coincidan partidos que están de acordo coa folla de ruta de Ibarretxe. Egibar quere compartir riscos, para ben e para mal, e á vez protexer o futuro político de Ibarretxe. Porque protexendo á criada coida tamén da súa. Na liña da estratexia adoptada, a proposta de Egibar ten lóxica, aínda que os jeltzales e o nacionalismo non están preparados para iso. Para contestar a Zapatero ou a Rajoy, Ibarretxe non ten suficiente cos resultados dos seus partidos, segundo Rajoy. Teño a impresión de que, tras a decisión do lehendakari e despois da mesma, non empezou a prevalecer entre os jeltzales un certo “medo escénico”. Como a impresión que experimenta quen entra nas augas demasiado grandes sen equipo de salvamento. O futuro é un espectáculo, mesmo escuro.
Comunicounos que ETA dera por terminada a tregua e iso supuxo o final do diálogo político coa banda terrorista. As esperanzas e as ilusións dos cidadáns quedaron totalmente desvanecidas. Outra vez no camiño.Nese
ambiente de desesperación enmárcase a proposta do lehendakari, presentada no Parlamento Vasco o pasado 28 de setembro, coa súa “folla de ruta”. É evidente que con esta iniciativa o lehendakari quere gañar un protagonismo que non tivo na época da tregua. Sabemos que a proposta ten moitas incógnitas e límites, que algúns son insuperables e que outros non están na súa man liberalos. Por exemplo, o final de ETA. Entre estas dificultades, unha das máis importantes está a de conseguir un gran apoio político e electoral da sociedade. Ante a resposta de Zapatero, cada vez é máis evidente que os resultados que se obteñan nas eleccións xerais do próximo ano van ter unha gran importancia á hora de debullar a súa proposta.
Para Ibarretxe e para o PNV non serán eleccións ordinarias. O lehendakari tomou nesta ocasión grandes riscos e fixo que o partido os acolla. Joseba Egibar deuse conta de que a folla de ruta pode quedar definida nesas eleccións, e por iso fixo a súa proposta. É dicir, que nesas eleccións coincidan partidos que están de acordo coa folla de ruta de Ibarretxe. Egibar quere compartir riscos, para ben e para mal, e á vez protexer o futuro político de Ibarretxe. Porque protexendo á criada coida tamén da súa. Na liña da estratexia adoptada, a proposta de Egibar ten lóxica, aínda que os jeltzales e o nacionalismo non están preparados para iso. Para contestar a Zapatero ou a Rajoy, Ibarretxe non ten suficiente cos resultados dos seus partidos, segundo Rajoy. Teño a impresión de que, tras a decisión do lehendakari e despois da mesma, non empezou a prevalecer entre os jeltzales un certo “medo escénico”. Como a impresión que experimenta quen entra nas augas demasiado grandes sen equipo de salvamento. O futuro é un espectáculo, mesmo escuro.