Luís Garde afirmou no seu segundo libro de poemas, Haize Hegoa, que os vascos non somos un pobo pacífico idílico, que sempre estivemos en guerra, pero as nosas guerras foron civís. O poeta toma como base a memoria histórica nas súas poesías, xa que cre que poden ser un instrumento para entender as guerras civís que tivemos que facer ou soportar desde hai tempo. O lector atopará nos poemas referencias ao bombardeo de Gernika e a Axular, e nos títulos da sección Palabras de Lauaxeta. Garde utiliza a memoria histórica bélica e proclama: Son poemas das nosas guerras, das Guerras Carlistas, do 36, do conflito actual, do futuro... pero sempre propias.