Mestre de escola? ! Jajajajajajajaja...
Nunha vida hai pasaxes que non teñen moito que ver co guión xeral.
Dicía o guion xeral que Hertzainak crearíase en Vitoria?
A imaxinación era unha cidade máxica que se paseaba polas rúas. Eu estou convencido de que en Mekoleta non se podería crear Hertzainak, nin sequera en Tolosa. O Rock Vasco ha nacido en zonas castellanoparlantes.
Non haberá droga nas zonas euskaldunes!
Eu estou a favor de legalizar todas as drogas. Creo no consumo responsable. As drogas, si úsanse ben, teñen as vantaxes que hai que descubrir cada un. Mellor non tomala si non se descobre!
E cando a droga é un éxito?
O éxito obrigounos a ser músicos. A nosa intención non era a profesionalidade. Saïamos a descargar.
Quero dicir, falando mal de todo.
Un
artista ten que conseguir chegar ao maior número posible de estratos sociais, pero sempre desde o seu punto de vista. Si faise unha autocrítica seria sempre é construtiva. Á sociedade hai que dedicar estas cousas.
Non valía a pena cantar que o paxaro quería saír da gaiola?
Non había paxaros onde viviamos! Non eramos nacionalistas. Nós queriamos achegar o noso punto de vista persoal, e iso sacabámolo das nosas vidas, da rúa, das historias dos nosos amigos.
Non digas que o Reggae é de Mekoleta!
Pode vostede contar aquí unha historia a través dun reggae que Bob Marley non contou. Por esa proximidade, e porque falas cunha comunidade, podes conseguir o éxito. Hai que inventar unha fórmula para que se converta nun clásico da música.
Si fóra tan fácil…
As cancións son ferramentas para describir o momento. Cando tes que crear algo, tes que pensar que facer o que non está feito é máis eficiente que repetir o que hai.
Si, si, desde que din que o tradicional pode ser moderno...
É unha música. Non hai música que se faga contra a outra. Con estas oposicións créase unha xente culturalmente incompleta. A música está feita para integrarse.
“Viva nós e os nosos!”.
Desde que perdín o oído, teño medo de estar no tablado. Considerábame retirado. Empecei con moito medo, pero tranquiliceime moito. Sinto rescatado.