No noso pobo a cultura do auzolan ten séculos, porque así aprendemos aos vascos a protexer á comunidade, a axudar ao outro e a coidar e levar a cabo o que é de todos e todas co traballo de todos e todas. No centro deste tipo de proxectos temos iso, o auzolan, e na defensa dese tipo de proxectos temos que actuar así, como ante calquera ataque ao cambio, saíndo á rúa e apoiando diferentes proxectos de país.

Do mesmo xeito que os gaztetxes, as asociacións de veciños ou os espazos autogestionados, dan vida aos barrios, aos pobos. Son ferramentas para profundar no cambio. Nela levan a cabo proxectos amplos e diversos. Son o lugar de encontro da cidadanía, os espazos para empoderarlos e facer realidade os seus soños. Este tipo de proxectos son alternativas locais para a organización e o funcionamento da cidadanía, espazos onde se sementan as condicións para a transformación social. En definitiva, quen buscamos unha transformación social profunda para o noso pobo, que sabemos que hai que construír de abaixo a arriba.

A dialéctica entre forzas e tensións creativas é imprescindible para profundar e avanzar no cambio. Ter contradicións e seguir adiante superando as mesmas. Desde o máis novo até o máis vello, cremos na vida do pobo e na súa organización creativa e transformadora. É un cambio plural e amplo, e somos miles as persoas que traballamos por iso, cada unha desde o seu espazo e proxecto. Todos necesarios, todos imprescindibles. Partindo dunha colaboración honesta, imos impulsar un cambio que é de todos.

Por iso, non entendemos a actitude de Geroa Bai esixindo un desaloxo preventivo. E facemos un chamamento a reiniciar a interlocución con Marabillas. Si o desaloxo dáse, o cambio é perdedor e o réxime gañador (poderes fácticos UPN-PSN-PSN); e si non se dá, porque todos podemos seguir dando o noso granito a favor do cambio, todos gañamos, o cambio é o gañador. O réxime vai facer o seu e farao para embotar o seu entusiasmo, porque vai volver a gobernar o Concello.

Por tanto, sigamos impulsando e defendendo o cambio nos gaztetxes, na rúa, nos institutos, no concello e en todos os espazos necesarios. Para facer imparable, para seguir profundando no cambio e para construír unha Pamplona nova e libre.

Aínda temos moito traballo por diante, e o camiño non vai ser fácil. Cometeremos erros, teremos contradicións, pero aprenderemos deles e avanzaremos, caeremos e levantarémonos, caeremos e levantarémonos.

Para terminar, lembraremos as palabras de Pepe Mujika: “Imposible, é o que nos pide un pouco máis de traballo”. Viva o gaztetxe e os espazos autogestionados! Viva o cambio! Viva o pobo!