Juan Carlos Peinado, 41 de Madrid, aceptou a denuncia de corrupción e tráfico de influencias interposta por Mans Limpas contra Begoña Gómez, esposa de Pedro Sánchez. O Xuíz do Xulgado de Instrución. Mans Limpas aceptou este mércores a denuncia presentada por varios medios de comunicación de extrema dereita, pondo en segredo relacionar co asunto.

As propia Mans Limpas anunciou que a súa denuncia se basea na información obtida nos medios de comunicación, pero que o sindicato non sabe si iso é certo, e que iso é un labor do xuíz. Mans Limpas quixo desfacerse da responsabilidade das acusacións que se consideran falsas. O xuíz tampouco consultou á fiscalía para ver a súa opinión sobre a denuncia. “Si son falsos, será culpa dos medios de comunicación que os publicaron, si son certos terá que seguir o preito”, explica Mans Limpas.

Nova xogada de Sánchez

Manual de Resistencia é o título do libro biográfico publicado por Pedro Sánchez. A fama non é baladí, porque sempre caeu de pé desde o interior do seu partido, desde o extremo dereito e o extremo dereito, desde o ámbito xudicial e desde os ataques violentos desde distintas zonas. Así, o que en ocasións foi declarado politicamente cadáver, está na súa terceira lexislatura. Con todo, nunha lexislatura moi complexa, na que o seu goberno de coalición está baseado nunha plataforma de apoio moi diverso, e na que gobernar non lle vai a ser fácil, e moito menos co PP, o Vox e os xuíces dereitistas encima.

Ninguén sabe o que vai facer, pero moitos analistas perciben que esta é unha das súas complicadas xogadas e que con iso conseguirá centrarse máis no tramposo da dereita que no caso da súa muller. Que pasará de acusado a vítima. Tamén se di que con iso pode obter máis votos en Cataluña, máis aínda á vista da estreita situación de Sumar e Podemos á súa esquerda. O certo é que no escrito que se difundiu nas redes sociais dise pardo ou mirando, polo que seguirá ou dimitirá na presidencia do goberno.

Que opcións hai nesta situación?

Lese e escóitase de todo: vai pedir unha moción de confianza ao Congreso? Convocará eleccións? Será outro dimitido do PSOE o que tome a lema do goberno? Dimitir e saltar a unha organización europea ou mundial? O vindeiro luns anunciará a súa decisión ante os medios de comunicación.

Mans limpas: un vello coñecido en terras vascas

Os de Podemos lembran a Sánchez que antes eles foron vítimas do lawfare da dereita e teñen toda a razón. Pablo Iglesias e Irene Montero sufriron de todo, como antes Juan Carlos Monedero ou Alberto Rodríguez, deputado de pelo rastado.

E o mesmo cos independentismos cataláns ou vascos. Tirando do lawfaro, é incrible como o xuíz García-Castejón construíu o seu preito atribuíndo ao movemento catalán Tsunami Democratic o carácter de grupo terrorista. Gerardo Tecé fai un repaso importante a Ctxt nos últimos anos sobre os casos máis significativos de lawfare no Estado.

Si a xogada do xuíz García-Castelló é mala, as denuncias de Mans Limpas e os litixios incoados polos xuíces son moito peores. En Euskal Herria foron numerosos: Plazandrea interveu contra o grupo e o Concello de San Sebastián, ao fío de varios artigos publicados pola revista da primeira; solicitou a prohibición de numerosas manifestacións ou actos da esquerda abertzale; interpuxo a denuncia contra o conselleiro de Interior Javier Balza por “autorizar homenaxes de etarras”; o Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco recoñeceu a denuncia contra a corrupción do movemento do prestige instou en Mais en Galicia.

O concepto de lawfare recolle a lei e a guerra, e nos últimos anos óuvese con profusión, entre outras cousas porque se utilizou contra moitos dirixentes de esquerdas de Sudamérica, pero é que é un fenómeno moi antigo como lembra o xuíz español de esquerdas Joaquín Urias no seu artigo do ano pasado: “Sempre existiu cun ou outro nome, e ademais é inevitable”, di o xuíz.

No Estado español, ademais, nos últimos cinco anos o PP bloqueou a renovación do Consello Xeral do Poder Xudicial, principal órgano de xustiza do Estado, o que dificulta a loita xudicial contra o lawfare. Afera tivo tamén unha repercusión internacional e, por exemplo, The Guardian levou a superficie da súa web e traballou un amplo artigo.