Tamén pode ser unha licenza dicir que as illas Senkaku Shoto (en xaponés) e Diaoyu Qundao (en chinés) son “illas”: son picos rochosos, vestidos en parte de árbores. Sete quilómetros cadrados transcorren entre o seis e oito illas. Alí non vive ninguén, nin agora nin nunca, porque falta a auga doce, o máis básico para a vida humana. De cando en vez, algúns pescadores utilizaríano para protexerse, e téñeno.

Que lles serve, entón? Localización: A 100 millas de Taiwan, a 200 do continente, de Okinawa a 225 e de Kyushu a 330. Sen pertencer especificamente á cadea insular Ryukyu, son os seus “pioneiros” cara ao Mar do Leste de China. E o porto cara ao mar de Filipinas ao sur do estreito de Miya. Por tanto , non se pode negar que son tan estratéxicos como malos.

Con todo, a cuestión está concertada co caso de Taiwan. O mesmo argumento que utiliza para reclamar a súa propiedade leva a China a resolver que a illa de Diaoyu perténcelle. E non é só cuestión de honras.

Non hai que esquecer que o proceso de separación política de Taiwan de Chinesa parte do Tratado de Shimonoseki de 1895, que foi entón o que se someteu a Xapón. 50 anos, II. Até o final da Guerra Mundial. E a sucesión daquel nó non se extinguiu do todo: En canto Xapón fixo algúns xestos que poden ser a favor da independencia de Taiwan, China, pola súa banda, empezou a lembrar, como insulto, que nunca recoñeceu a identidade xaponesa de todo o arquipélago de Ryukyu… Nin que dicir de Diaoyu.

O recentemente chegado primeiro ministro xaponés, Shigeru Ishiba, está a empezar a darse conta do arduo que pode ser conciliar as circunstancias do pasado e a actualidade. Aínda que no establishment político do país chegou coa fama de ser un dos máis inimigos de China, as saídas de Trump empuxaron a gozar do ambiente con China e Corea do Sur. Pero tampouco sería do gusto da extrema dereita xaponesa, e de aí a “fazaña” do avión que entrou e saído en Senkaku.

De momento, non se espera que a mar se inflame. Pero tanto uns como outros saben onde está o fogonero.